چه خوش بود به چمن در از جهان ملک خاتون غزل 1145
1. چه خوش بود به چمن در صبوح گل چیدن
دو لعل شکّر شیرین یار بوسیدن
...
باد نوروزی برآمد از جهان ملک خاتون غزل 1146
1. باد نوروزی برآمد خیمه بر گلزار زن
دست دل در بوستان در دامن دلدار زن
...
بیا و دیده جانم به از جهان ملک خاتون غزل 1147
1. بیا و دیده جانم به وصل بینا کن
به بوی زلف خودم دلبرا توانا کن
...
بیا ای سرو جان من کنار از جهان ملک خاتون غزل 1148
1. بیا ای سرو جان من کنار چشم ما جان کن
وگر در چشمه ننشینی درون جان تو مأوا کن
...
نگارا رحمتی بر حال از جهان ملک خاتون غزل 1149
1. نگارا رحمتی بر حال ما کن
غم هجران ز جان ما جدا کن
...
دل ضعیف مرا در دو زلف از جهان ملک خاتون غزل 1150
1. دل ضعیف مرا در دو زلف خود جا کن
نشیمنیش خدا را به زلف شیدا کن
...
ز لطفت یک نظر در حال از جهان ملک خاتون غزل 1151
1. ز لطفت یک نظر در حال ما کن
ز وصلت درد دوری را دوا کن
...
سهی سروا گذاری سوی از جهان ملک خاتون غزل 1152
1. سهی سروا گذاری سوی ما کن
امید ناامیدی را روا کن
...
بیا دردم به وصل خود از جهان ملک خاتون غزل 1153
1. بیا دردم به وصل خود دوا کن
ز لعلت کام جان ما روا کن
...
درد دل ما را ز کرم باز از جهان ملک خاتون غزل 1154
1. درد دل ما را ز کرم باز دوا کن
کامی ز لب لعل خودم زود روا کن
...
ای نور دیده یک شبی از جهان ملک خاتون غزل 1155
1. ای نور دیده یک شبی ما را ز وصلت شاد کن
وز بند روز هجر خود یکدم مرا آزاد کن
...
از شب وصلت دل ما شاد از جهان ملک خاتون غزل 1156
1. از شب وصلت دل ما شاد کن
یک دمک آشفته دلان یاد کن
...