ای رخ مهوشت به کام از جهان ملک خاتون غزل 1133
1. ای رخ مهوشت به کام جهان
زلف شبرنگ تو چو شام جهان
...
مکن تو روی چو خورشید از جهان ملک خاتون غزل 1134
1. مکن تو روی چو خورشید خود ز ما پنهان
که نیست بر دل سرگشته ام جفا پنهان
...
شبی چو زلف سیاهت دراز از جهان ملک خاتون غزل 1135
1. شبی چو زلف سیاهت دراز و بی پایان
سودا مهر رخ خوب تو در آن پنهان
...
بس روز به عشق تو بریدیم از جهان ملک خاتون غزل 1136
1. بس روز به عشق تو بریدیم بیابان
بس شب به غم هجر تو بردیم به پایان
...
دلم بگرفت از تنها از جهان ملک خاتون غزل 1137
1. دلم بگرفت از تنها نشستن
دمادم رخ به خون دیده شستن
...
مهر روی آن بت سیمین از جهان ملک خاتون غزل 1138
1. مهر روی آن بت سیمین بدن
وآن نگار دلبر شیرین سخن
...
تا به کی جان و جهان از جهان ملک خاتون غزل 1139
1. تا به کی جان و جهان در سر کارت کردن
پس نظر بر من مسکین به حقارت کردن
...
روی او را کجا توان از جهان ملک خاتون غزل 1140
1. روی او را کجا توان دیدن
یا گلی از وصال او چیدن
...
دل به جان آمد از عنا از جهان ملک خاتون غزل 1141
1. دل به جان آمد از عنا دیدن
وز عنای جهان بلا دیدن
...
ای دیده نمی شاید بی از جهان ملک خاتون غزل 1142
1. ای دیده نمی شاید بی دوست جهان دیدن
بی روی دلارایش عالم نتوان دیدن
...
به باغ شد دل من صبحدم از جهان ملک خاتون غزل 1143
1. به باغ شد دل من صبحدم به گل چیدن
مراد من بود از گل جمال او دیدن
...
از دستت ای قلم من خواهم از جهان ملک خاتون غزل 1144
1. از دستت ای قلم من خواهم به جان رسیدن
از تو زبان درازی و ز من زبان بریدن
...