بهار آمد بیا تا خوش برآییم از ملک خاتون غزل 1109
1. بهار آمد بیا تا خوش برآییم
ز دیگر عاشقان ما بر سر آییم
چو با مهر رخ او آشناییم از ملک خاتون غزل 1110
1. چو با مهر رخ او آشناییم
چرا ای جان و دل از تو جداییم
سرگشته در این عرصه ایام چو ماییم از ملک خاتون غزل 1111
1. سرگشته در این عرصه ایام چو ماییم
فرزین صفت ای شاه به کوی تو گداییم
نگارا از تو دور آخر چراییم از ملک خاتون غزل 1112
1. نگارا از تو دور آخر چراییم
تو را ماییم و ما آخر که راییم
در بادیه هجر تو سرگشته چو گوییم از ملک خاتون غزل 1113
1. در بادیه هجر تو سرگشته چو گوییم
ما شرح جفاهای تو ای دوست چه گوییم
به جان آمد دل از هجر حبیبان از ملک خاتون غزل 1114
1. به جان آمد دل از هجر حبیبان
ندارد طاقت جور رقیبان
از درد منال ای دل چون نیست تو را درمان از ملک خاتون غزل 1115
1. از درد منال ای دل چون نیست تو را درمان
هر درد بود در دل درد تو بود بر جان
به خدایی که جز او نیست خداوند جهان از ملک خاتون غزل 1116
1. به خدایی که جز او نیست خداوند جهان
که مرا عشق تو شد در همه دم همدم جان
تویی لیلی تویی لیلی تویی درد مرا درمان از ملک خاتون غزل 1117
1. تویی لیلی تویی لیلی تویی درد مرا درمان
منم مجنون منم مجنون منم مجنون سرگردان
بی کنارت در میان خونم این نازک میان از ملک خاتون غزل 1118
1. بی کنارت در میان خونم این نازک میان
زین میان تا چند باشم از کنارت برکران
بار هجرت بر دلم باریست باری بس گران از ملک خاتون غزل 1119
1. بار هجرت بر دلم باریست باری بس گران
درد عشقت هست بر جان جهانی بی کران
صبا برو تو پیامی ز من به یار رسان از ملک خاتون غزل 1120
1. صبا برو تو پیامی ز من به یار رسان
غم فراق چو دانی به غمگسار رسان