در درد بمردیم و به درمان نرسیدیم از ملک خاتون غزل 1085
1. در درد بمردیم و به درمان نرسیدیم
از سر بگذشتیم و به سامان نرسیدیم
یاد باد آنکه عزیزان همه با هم بودیم از ملک خاتون غزل 1086
1. یاد باد آنکه عزیزان همه با هم بودیم
همه دم با غم و شادی همه همدم بودیم
بر در لطف تو نیاز آریم از ملک خاتون غزل 1087
1. بر در لطف تو نیاز آریم
راز دل پیش دلنواز آریم
ما در دو جهان جز دلکی ریش نداریم از ملک خاتون غزل 1088
1. ما در دو جهان جز دلکی ریش نداریم
جز غصّه ز بیگانه و از خویش نداریم
گفتم به دل که ای دل دانی که در چه کاریم از ملک خاتون غزل 1089
1. گفتم به دل که ای دل دانی که در چه کاریم
چون زلف خوب رویان آشفته روزگاریم
جز درگه تو راه به جایی نمی بریم از ملک خاتون غزل 1090
1. جز درگه تو راه به جایی نمی بریم
بر درد خویش ره به دوایی نمی بریم
با سرو قد تو عشق بازیم از ملک خاتون غزل 1091
1. با سرو قد تو عشق بازیم
یارب برسد که ما نبازیم
تا به کی در غم عشق تو چنین درسازیم از ملک خاتون غزل 1092
1. تا به کی در غم عشق تو چنین درسازیم
زآتش مهر رخ دوست چو زر بگدازیم
دلا تا کی به درد او بسازیم از ملک خاتون غزل 1093
1. دلا تا کی به درد او بسازیم
چو زر در بوته ی هجرش گدازیم
بگو تا چند خون دل به غم در ساغر اندازیم از ملک خاتون غزل 1094
1. بگو تا چند خون دل به غم در ساغر اندازیم
ز هجر روی آن دلبر ز دیده گوهر اندازیم
صبا رسید و رسانید بوی یار قدیم از ملک خاتون غزل 1095
1. صبا رسید و رسانید بوی یار قدیم
به سان عنبر تر می دهد ز لطف نسیم
گر نسیم کوی او دارد مسلمانان نسیم از ملک خاتون غزل 1096
1. گر نسیم کوی او دارد مسلمانان نسیم
جان همی باید فدا کردن نسیمش را نه سیم