در این جهان دل خود را شکسته می بینم از ملک خاتون غزل 1062
1. در این جهان دل خود را شکسته می بینم
چو زلف یار بر او باد بسته می بینم
شدم به طرف گلستان که تا گلی چینم از ملک خاتون غزل 1063
1. شدم به طرف گلستان که تا گلی چینم
ز سرو قامت دلدار درد برچینم
نه بخت آنکه شبی با تو روبرو بنشینم از ملک خاتون غزل 1064
1. نه بخت آنکه شبی با تو روبرو بنشینم
نه دل دهد که به جای تو دیگری بگزینم
نه یاریی دهدم بخت تا رخت بینم از ملک خاتون غزل 1065
1. نه یاریی دهدم بخت تا رخت بینم
نه طاقتی که دمی در فراق بنشینم
نام تو قوّت دل و دینم از ملک خاتون غزل 1066
1. نام تو قوّت دل و دینم
نظری کن به من که مسکینم
من دولت وصالش از بی نیاز خواهم از ملک خاتون غزل 1067
1. من دولت وصالش از بی نیاز خواهم
صبح رخ امیدم در وقت راز خواهم
با درد عشقت درمان نخواهم از ملک خاتون غزل 1068
1. با درد عشقت درمان نخواهم
با سور زلفت سامان نخواهم
اگر نه وصل تو باشد جهان نمی خواهم از ملک خاتون غزل 1069
1. اگر نه وصل تو باشد جهان نمی خواهم
چه جای هر دو جهانست جان نمی خواهم
شبت خوش باد همچون روز خرّم از ملک خاتون غزل 1070
1. شبت خوش باد همچون روز خرّم
چو حال من مبادت کار در هم
دیگر هوای عشق تو در سر گرفتهایم از ملک خاتون غزل 1071
1. دیگر هوای عشق تو در سر گرفتهایم
عشق رخ چو ماه تو از سر گرفتهایم
نگارا ز هجر تو دل خسته ایم از ملک خاتون غزل 1072
1. نگارا ز هجر تو دل خسته ایم
دو دیده به وصل تو دربسته ایم