چون صبا از زلف یارم هر سحر آرد نسیم از ملک خاتون غزل 1097
1. چون صبا از زلف یارم هر سحر آرد نسیم
جان و دل خواهم کنم ایثار پای او نه سیم
ما خود ز که ایم و از کدامیم از ملک خاتون غزل 1098
1. ما خود ز که ایم و از کدامیم
در زمره عاشقان چه نامیم
ما ندانیم که کشتی غمت را رانیم از ملک خاتون غزل 1099
1. ما ندانیم که کشتی غمت را رانیم
نام تو ورد زبانست و ز جانت خوانیم
چه دردست این که درمانش ندانیم از ملک خاتون غزل 1100
1. چه دردست این که درمانش ندانیم
چه بحرست این که پایانش ندانیم
چون تو طبیب دردی درد تو با که گویم از ملک خاتون غزل 1101
1. چون تو طبیب دردی درد تو با که گویم
درمان درد دوری ای دلبر از که جویم
درد دل خویش با که گویم از ملک خاتون غزل 1102
1. درد دل خویش با که گویم
درمان دل خود از که جویم
در راه عشق روی تو ما بی خبر رویم از ملک خاتون غزل 1103
1. در راه عشق روی تو ما بی خبر رویم
مجنون صفت همیشه به کوه و کمر رویم
دل را به بوی وصل تو دادیم و می رویم از ملک خاتون غزل 1104
1. دل را به بوی وصل تو دادیم و می رویم
داغ غمت به سینه نهادیم و می رویم
یارب که تو بگشای در بسته به رویم از ملک خاتون غزل 1105
1. یارب که تو بگشای در بسته به رویم
یارب نظری کن ز سر لطف به سویم
تا به چند از رخ زیبای تو مهجور شویم از ملک خاتون غزل 1106
1. تا به چند از رخ زیبای تو مهجور شویم
در غم روی چو مهتاب تو مشهور شویم
پیش چوگان جفایت صنما چون گویم از ملک خاتون غزل 1107
1. پیش چوگان جفایت صنما چون گویم
قصّه ی درد خود و جور تو را چون گویم
از وصل دری گشا به رویم از ملک خاتون غزل 1108
1. از وصل دری گشا به رویم
کاشفته به روی تو چو مویم