چون صبا از زلف یارم از جهان ملک خاتون غزل 1097
1. چون صبا از زلف یارم هر سحر آرد نسیم
جان و دل خواهم کنم ایثار پای او نه سیم
...
ما خود ز که ایم و از از جهان ملک خاتون غزل 1098
1. ما خود ز که ایم و از کدامیم
در زمره عاشقان چه نامیم
...
ما ندانیم که کشتی از جهان ملک خاتون غزل 1099
1. ما ندانیم که کشتی غمت را رانیم
نام تو ورد زبانست و ز جانت خوانیم
...
چه دردست این که درمانش از جهان ملک خاتون غزل 1100
1. چه دردست این که درمانش ندانیم
چه بحرست این که پایانش ندانیم
...
چون تو طبیب دردی درد از جهان ملک خاتون غزل 1101
1. چون تو طبیب دردی درد تو با که گویم
درمان درد دوری ای دلبر از که جویم
...
درد دل خویش با که گویم از جهان ملک خاتون غزل 1102
1. درد دل خویش با که گویم
درمان دل خود از که جویم
...
در راه عشق روی تو ما از جهان ملک خاتون غزل 1103
1. در راه عشق روی تو ما بی خبر رویم
مجنون صفت همیشه به کوه و کمر رویم
...
دل را به بوی وصل تو از جهان ملک خاتون غزل 1104
1. دل را به بوی وصل تو دادیم و می رویم
داغ غمت به سینه نهادیم و می رویم
...
یارب که تو بگشای در از جهان ملک خاتون غزل 1105
1. یارب که تو بگشای در بسته به رویم
یارب نظری کن ز سر لطف به سویم
...
تا به چند از رخ زیبای از جهان ملک خاتون غزل 1106
1. تا به چند از رخ زیبای تو مهجور شویم
در غم روی چو مهتاب تو مشهور شویم
...
پیش چوگان جفایت صنما از جهان ملک خاتون غزل 1107
1. پیش چوگان جفایت صنما چون گویم
قصّه ی درد خود و جور تو را چون گویم
...
از وصل دری گشا به رویم از جهان ملک خاتون غزل 1108
1. از وصل دری گشا به رویم
کاشفته به روی تو چو مویم
...