من تو را یار خویش می از جهان ملک خاتون غزل 1026
1. من تو را یار خویش می دانم
همچو مرهم به ریش می دانم
...
ز سوز عشق رخت آتشیست از جهان ملک خاتون غزل 1027
1. ز سوز عشق رخت آتشیست در جانم
که جز وصال توأش چاره ای نمی دانم
...
بر آب دیده چون سروش از جهان ملک خاتون غزل 1028
1. بر آب دیده چون سروش نشانم
روانش جان چو گل بر سر نشانم
...
در جمال رخ تو حیرانم از جهان ملک خاتون غزل 1029
1. در جمال رخ تو حیرانم
در دو زلف تو دل پریشانم
...
فریاد که از دست تو از جهان ملک خاتون غزل 1030
1. فریاد که از دست تو فریاد زنانم
فریاد که بر دوست نه این بود گمانم
...
از دست غم عشق تو فریاد از جهان ملک خاتون غزل 1031
1. از دست غم عشق تو فریاد کنانم
بودم ز شب هجر تو نالان و چنانم
...
ناتوانم به غم عشق از جهان ملک خاتون غزل 1032
1. ناتوانم به غم عشق تو و نتوانم
که کنم ترک غم عشق تو تا بتوانم
...
بی رخ چون خورت ای جان از جهان ملک خاتون غزل 1033
1. بی رخ چون خورت ای جان به لب آمد جانم
می دهم جان به غم عشق تو تا بتوانم
...
من راز غم عشق تو گفتن از جهان ملک خاتون غزل 1034
1. من راز غم عشق تو گفتن نتوانم
درّیست گرانمایه و سفتن نتوانم
...
عمریست تا چو پرگار از جهان ملک خاتون غزل 1035
1. عمریست تا چو پرگار سرگشته در جهانم
در حسرت جمالت هر سو به سر دوانم
...
پشتم ز فراق شد خم از جهان ملک خاتون غزل 1036
1. پشتم ز فراق شد خم
کم نیست ز دیده روز و شب نم
...
در سرم هست که سر در از جهان ملک خاتون غزل 1037
1. در سرم هست که سر در سر کار تو کنم
جان نخواهم که بود بی رخ تو در بدنم
...