صد ازین جور و جفا گر از جهان ملک خاتون غزل 1002
1. صد ازین جور و جفا گر ز برای تو کشم
همچنان سر همه در پای رضای تو کشم
...
من اندر کار عشقش چند از جهان ملک خاتون غزل 1003
1. من اندر کار عشقش چند کوشم
قبای سبز صبرش چند پوشم
...
دوش می رفت دوش بر دوشم از جهان ملک خاتون غزل 1004
1. دوش می رفت دوش بر دوشم
زد بطر آن مه کله پوشم
...
تا چند زنی تیغ جفا از جهان ملک خاتون غزل 1005
1. تا چند زنی تیغ جفا بر دل ریشم
زین بیش نماندست مرا طاقت نیشم
...
ز زلفت بو نمی یابد از جهان ملک خاتون غزل 1006
1. ز زلفت بو نمی یابد دماغم
به خون دیده می سوزد چراغم
...
ز گل با روی تو باشد از جهان ملک خاتون غزل 1007
1. ز گل با روی تو باشد فراغم
چرا با روی تو باشد مرا غم
...
ای شده غم یار من، من از جهان ملک خاتون غزل 1008
1. ای شده غم یار من، من شده ام یار غم
غم شده غمخوار من، من شده غمخوار غم
...
همی پرسی که چونی در از جهان ملک خاتون غزل 1009
1. همی پرسی که چونی در فراقم
چه می پرسی ز خورد و خواب، طاقم
...
کنون عمری که سرگردان از جهان ملک خاتون غزل 1010
1. کنون عمری که سرگردان عشقم
غریق بحر بی پایان عشقم
...
بس بگردید و بس بگردد از جهان ملک خاتون غزل 1011
1. بس بگردید و بس بگردد هم
چرخ سرگشته و نگردد کم
...
چو من آشفته آن زلف از جهان ملک خاتون غزل 1012
1. چو من آشفته آن زلف و خالم
از این بهتر نظر می کن به حالم
...
بگرفت ز دست غم ملالم از جهان ملک خاتون غزل 1013
1. بگرفت ز دست غم ملالم
باشد که نظر کنی به حالم
...