صد ازین جور و جفا گر ز برای تو کشم از ملک خاتون غزل 1002
1. صد ازین جور و جفا گر ز برای تو کشم
همچنان سر همه در پای رضای تو کشم
من اندر کار عشقش چند کوشم از ملک خاتون غزل 1003
1. من اندر کار عشقش چند کوشم
قبای سبز صبرش چند پوشم
دوش می رفت دوش بر دوشم از ملک خاتون غزل 1004
1. دوش می رفت دوش بر دوشم
زد بطر آن مه کله پوشم
تا چند زنی تیغ جفا بر دل ریشم از ملک خاتون غزل 1005
1. تا چند زنی تیغ جفا بر دل ریشم
زین بیش نماندست مرا طاقت نیشم
ز زلفت بو نمی یابد دماغم از ملک خاتون غزل 1006
1. ز زلفت بو نمی یابد دماغم
به خون دیده می سوزد چراغم
ز گل با روی تو باشد فراغم از ملک خاتون غزل 1007
1. ز گل با روی تو باشد فراغم
چرا با روی تو باشد مرا غم
ای شده غم یار من، من شده ام یار غم از ملک خاتون غزل 1008
1. ای شده غم یار من، من شده ام یار غم
غم شده غمخوار من، من شده غمخوار غم
همی پرسی که چونی در فراقم از ملک خاتون غزل 1009
1. همی پرسی که چونی در فراقم
چه می پرسی ز خورد و خواب، طاقم
کنون عمری که سرگردان عشقم از ملک خاتون غزل 1010
1. کنون عمری که سرگردان عشقم
غریق بحر بی پایان عشقم
بس بگردید و بس بگردد هم از ملک خاتون غزل 1011
1. بس بگردید و بس بگردد هم
چرخ سرگشته و نگردد کم
چو من آشفته آن زلف و خالم از ملک خاتون غزل 1012
1. چو من آشفته آن زلف و خالم
از این بهتر نظر می کن به حالم
بگرفت ز دست غم ملالم از ملک خاتون غزل 1013
1. بگرفت ز دست غم ملالم
باشد که نظر کنی به حالم