بیا ای سرو ناز من روان تا در برت گیرم از ملک خاتون غزل 990
1. بیا ای سرو ناز من روان تا در برت گیرم
گهی دست تو را گیرم گهی در پای تو میرم
بگفتی هم شبی جانا نظر بر حالت اندازم از ملک خاتون غزل 991
1. بگفتی هم شبی جانا نظر بر حالت اندازم
ز روی مردمی یک دم به حال دوست پردازم
مدّتی تا به غم حال جهان می سازم از ملک خاتون غزل 992
1. مدّتی تا به غم حال جهان می سازم
شرح حالی ز سر شوق همی پردازم
خداوندا بده عمری درازم از ملک خاتون غزل 993
1. خداوندا بده عمری درازم
ز لطف بی دریغت می نوازم
لب تشنه لعل توأم آبی مگر ارزم از ملک خاتون غزل 994
1. لب تشنه لعل توأم آبی مگر ارزم
مخمورم از آن لعل شرابی مگر ارزم
ز دیده خون دل تا چند ریزم از ملک خاتون غزل 995
1. ز دیده خون دل تا چند ریزم
ز دست هجر تو تا کی گریزم
مرا در دل همی آمد که با عشقت نیامیزم از ملک خاتون غزل 996
1. مرا در دل همی آمد که با عشقت نیامیزم
ز دست جور تو جانا به صد فرسنگ بگریزم
نیست بر دولت وصل تو شبی دست رسم از ملک خاتون غزل 997
1. نیست بر دولت وصل تو شبی دست رسم
از سر لطف خود ای دوست به فریاد رسم
چنین بی یار و دل تا چند باشم از ملک خاتون غزل 998
1. چنین بی یار و دل تا چند باشم
به دام زلف او پابند باشم
اگر با دولتت پاینده باشم از ملک خاتون غزل 999
1. اگر با دولتت پاینده باشم
به پیش بندگانت بنده باشم
تو شمعی و منت پروانه باشم از ملک خاتون غزل 1000
1. تو شمعی و منت پروانه باشم
به عشقت در جهان افسانه باشم
سرو قد تو رسته روان بر کنار چشم از ملک خاتون غزل 1001
1. سرو قد تو رسته روان بر کنار چشم
گه بر سرش نشانم و گه در کنار چشم