عمریست تا من از جان از جهان ملک خاتون غزل 1014
1. عمریست تا من از جان حیران آن جمالم
بگرفت بی رخ او از جان خود ملالم
...
چرایی این چنین فارغ از جهان ملک خاتون غزل 1015
1. چرایی این چنین فارغ ز حالم
ز درد هجر تو تا چند نالم
...
آخر نظری فکن به حالم از جهان ملک خاتون غزل 1016
1. آخر نظری فکن به حالم
از دست فراق چند نالم
...
چون سر زلف تو ای دوست از جهان ملک خاتون غزل 1017
1. چون سر زلف تو ای دوست پریشان حالم
خود نپرسی که چگونه گذرد احوالم
...
تا هست نظر بدان جمالم از جهان ملک خاتون غزل 1018
1. تا هست نظر بدان جمالم
یک لحظه نرفت از خیالم
...
ای سر زلف تو پناه دلم از جهان ملک خاتون غزل 1019
1. ای سر زلف تو پناه دلم
چیست جز عشق تو گناه دلم
...
تا کی زنی ز تیغ جفا از جهان ملک خاتون غزل 1020
1. تا کی زنی ز تیغ جفا نیش بر دلم
تا من مگر ز مهر و وفای تو بگسلم
...
چو بلبل در هوای گلستانم از جهان ملک خاتون غزل 1021
1. چو بلبل در هوای گلستانم
که باشم دایماً با دوستانم
...
تا هست به عشق تو توانم از جهان ملک خاتون غزل 1022
1. تا هست به عشق تو توانم
تا هست مرا رمق ز جانم
...
من ز هجران تو سرگشته از جهان ملک خاتون غزل 1023
1. من ز هجران تو سرگشته و سرگردانم
به چه رو من ز سر کوی تو سرگردانم
...
اگرچه سوخت در غم استخوانم از جهان ملک خاتون غزل 1024
1. اگرچه سوخت در غم استخوانم
علاج درد هجرانش ندانم
...
بلبل صفت از عشق تو از جهان ملک خاتون غزل 1025
1. بلبل صفت از عشق تو فریاد زنانم
ای دوست بجز مدح و ثنای تو ندانم
...