عمریست تا من از جان حیران آن جمالم از ملک خاتون غزل 1014
1. عمریست تا من از جان حیران آن جمالم
بگرفت بی رخ او از جان خود ملالم
چرایی این چنین فارغ ز حالم از ملک خاتون غزل 1015
1. چرایی این چنین فارغ ز حالم
ز درد هجر تو تا چند نالم
آخر نظری فکن به حالم از ملک خاتون غزل 1016
1. آخر نظری فکن به حالم
از دست فراق چند نالم
چون سر زلف تو ای دوست پریشان حالم از ملک خاتون غزل 1017
1. چون سر زلف تو ای دوست پریشان حالم
خود نپرسی که چگونه گذرد احوالم
تا هست نظر بدان جمالم از ملک خاتون غزل 1018
1. تا هست نظر بدان جمالم
یک لحظه نرفت از خیالم
ای سر زلف تو پناه دلم از ملک خاتون غزل 1019
1. ای سر زلف تو پناه دلم
چیست جز عشق تو گناه دلم
تا کی زنی ز تیغ جفا نیش بر دلم از ملک خاتون غزل 1020
1. تا کی زنی ز تیغ جفا نیش بر دلم
تا من مگر ز مهر و وفای تو بگسلم
چو بلبل در هوای گلستانم از ملک خاتون غزل 1021
1. چو بلبل در هوای گلستانم
که باشم دایماً با دوستانم
تا هست به عشق تو توانم از ملک خاتون غزل 1022
1. تا هست به عشق تو توانم
تا هست مرا رمق ز جانم
من ز هجران تو سرگشته و سرگردانم از ملک خاتون غزل 1023
1. من ز هجران تو سرگشته و سرگردانم
به چه رو من ز سر کوی تو سرگردانم
اگرچه سوخت در غم استخوانم از ملک خاتون غزل 1024
1. اگرچه سوخت در غم استخوانم
علاج درد هجرانش ندانم
بلبل صفت از عشق تو فریاد زنانم از ملک خاتون غزل 1025
1. بلبل صفت از عشق تو فریاد زنانم
ای دوست بجز مدح و ثنای تو ندانم