مدّتی تا ز غمت گرد جهان می گردم از ملک خاتون غزل 943
1. مدّتی تا ز غمت گرد جهان می گردم
عاشقم گرد در لاله رخان می گردم
هیچ دانی که جهان در سر و کارت کردم از ملک خاتون غزل 944
1. هیچ دانی که جهان در سر و کارت کردم
جان اگر در سر و کارت نکنم نامردم
مهر روی خوب در جان باشدم از ملک خاتون غزل 945
1. مهر روی خوب در جان باشدم
واشتیاق روی جانان باشدم
از سر سوز جگر بر در آن یار شدم از ملک خاتون غزل 946
1. از سر سوز جگر بر در آن یار شدم
با دلی پر ز غم و دیده ی خونبار شدم
دلم همچون سر زلفست در هم از ملک خاتون غزل 947
1. دلم همچون سر زلفست در هم
که در عالم ندارم هیچ همدم
به جان رسید مرا جان نازنین از غم از ملک خاتون غزل 948
1. به جان رسید مرا جان نازنین از غم
بگو چه چاره کنم در فراق آن همدم
خیالش دوش ناگه در ربودم از ملک خاتون غزل 949
1. خیالش دوش ناگه در ربودم
بهشت روی آن مهوش نمودم
دو زلف سرکشش پرتاب دیدم از ملک خاتون غزل 950
1. دو زلف سرکشش پرتاب دیدم
دو طاق ابرویش محراب دیدم
از آن زمان که من آن روی چون قمر دیدم از ملک خاتون غزل 951
1. از آن زمان که من آن روی چون قمر دیدم
دل ضعیف خود از عشق بی خبر دیدم
دوش رویش به خواب می دیدم از ملک خاتون غزل 952
1. دوش رویش به خواب می دیدم
روشنش همچو آب می دیدم
بیمست که از دست تو فریاد برآرم از ملک خاتون غزل 953
1. بیمست که از دست تو فریاد برآرم
یا روی ز جور تو به ملکی دگر آرم