مدّتی تا ز غمت گرد جهان از جهان ملک خاتون غزل 943
1. مدّتی تا ز غمت گرد جهان می گردم
عاشقم گرد در لاله رخان می گردم
...
هیچ دانی که جهان در از جهان ملک خاتون غزل 944
1. هیچ دانی که جهان در سر و کارت کردم
جان اگر در سر و کارت نکنم نامردم
...
مهر روی خوب در جان باشدم از جهان ملک خاتون غزل 945
1. مهر روی خوب در جان باشدم
واشتیاق روی جانان باشدم
...
از سر سوز جگر بر در آن از جهان ملک خاتون غزل 946
1. از سر سوز جگر بر در آن یار شدم
با دلی پر ز غم و دیده ی خونبار شدم
...
دلم همچون سر زلفست از جهان ملک خاتون غزل 947
1. دلم همچون سر زلفست در هم
که در عالم ندارم هیچ همدم
...
به جان رسید مرا جان از جهان ملک خاتون غزل 948
1. به جان رسید مرا جان نازنین از غم
بگو چه چاره کنم در فراق آن همدم
...
خیالش دوش ناگه در ربودم از جهان ملک خاتون غزل 949
1. خیالش دوش ناگه در ربودم
بهشت روی آن مهوش نمودم
...
دو زلف سرکشش پرتاب از جهان ملک خاتون غزل 950
1. دو زلف سرکشش پرتاب دیدم
دو طاق ابرویش محراب دیدم
...
از آن زمان که من آن روی از جهان ملک خاتون غزل 951
1. از آن زمان که من آن روی چون قمر دیدم
دل ضعیف خود از عشق بی خبر دیدم
...
دوش رویش به خواب می از جهان ملک خاتون غزل 952
1. دوش رویش به خواب می دیدم
روشنش همچو آب می دیدم
...
بیمست که از دست تو فریاد از جهان ملک خاتون غزل 953
1. بیمست که از دست تو فریاد برآرم
یا روی ز جور تو به ملکی دگر آرم
...