صبحدم نکهت صبا برخاست از ملک خاتون غزل 84
1. صبحدم نکهت صبا برخاست
مشک گویی که از خطا برخاست
بیا که پیک نظر می دوانم از چپ و راست از ملک خاتون غزل 85
1. بیا که پیک نظر می دوانم از چپ و راست
که تا کجا چو تو سروی به باغ جان برخاست
آن سرو که می رود چنین راست از ملک خاتون غزل 86
1. آن سرو که می رود چنین راست
یارب ز کدام چشمه برخاست
به سروی ماند آن بالای او راست از ملک خاتون غزل 87
1. به سروی ماند آن بالای او راست
بگو تا از کدامین چشمه برخاست
بر منت ای دل و دین این همه بیداد چراست از ملک خاتون غزل 88
1. بر منت ای دل و دین این همه بیداد چراست
و این همه جور و جفا راست بگو تا ز چه خاست
چه جان باشد که جانانش نه پیداست از ملک خاتون غزل 89
1. چه جان باشد که جانانش نه پیداست
چه سر باشد که سامانش نه پیداست
خوشا بادی که از کوی تو برخاست از ملک خاتون غزل 90
1. خوشا بادی که از کوی تو برخاست
کز او بوی سر زلف تو پیداست
آن باد بهار بین که برخاست از ملک خاتون غزل 91
1. آن باد بهار بین که برخاست
دیگر چمن جهان بیاراست
کدام سرو به بالای دوست ماند راست از ملک خاتون غزل 92
1. کدام سرو به بالای دوست ماند راست
بگو دلا و به بستان نظر کن از چپ و راست
تا قامت او به باغ برخاست از ملک خاتون غزل 93
1. تا قامت او به باغ برخاست
سرتاسر شهر شهور و غوغاست
سرو در باغ به بالای تو می ماند راست از ملک خاتون غزل 94
1. سرو در باغ به بالای تو می ماند راست
مه ده دچار ز شرم رخ تو در کم و کاست
ای سرو چمن چو قامتت راست از ملک خاتون غزل 95
1. ای سرو چمن چو قامتت راست
با ما تو بگو که آن چه بالاست