غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 چو در فراق تو یک دم نمی توانم ساخت بگو که نرد هوس با تو چون توانم باخت

2 فراق روی تو ما را چنان نزار فکند که هر که دید مرا از خیال وانشناخت

3 ببرد از من بیچاره صبر و هوش رخش نهان شد از من مسکین ببین چه حیلت ساخت

4 هنوز بر، ز وصالش نخورده بود دلم که سنگ تفرقه ایام در میان انداخت

1 دل رفت از بر من و زلفش مقام ساخت چون موم از آتش رخ او بین که چون گداخت

2 نرّاد ده هزار درین عرصه که منم دیدی که عشق روی تو با من چه مهره باخت

3 مسکین دل ضعیف من اندر پناه تست نشناخت هیچکس ز جهان چون تو را شناخت

4 گفتم سفر کنم ز دیارت ز دست عشق خیل خیال تو به سر من دو اسبه تاخت

1 در این زمانه ی دون نیست حق دید و شناخت ولی چه چاره توان، با زمانه باید ساخت

2 درین زمانه ی بیگانه خوی می بینم هر آشنا که مرا دید خود مرا نشناخت

3 ز شمع روی تو چون نیست ممکنم دوری ضرورتست چو پروانه جان و سر در باخت

4 بیا دو دیده ی من کز غم تو مردم چشم ز درد روز فراقت سپر در آب انداخت

1 مرا به دولت وصل تو گر رساند بخت زهی سعادت و اقبال و این تواند بخت

2 اگر کنی نظری سوی بنده از سر لطف به تخت شادی و کام دلم نشاند بخت

3 به راه بادیه ی شوق می دهم جانی مگر زلال وصالم به لب چکاند بخت

4 مریض درد غم عشق را عجب نبود که شربتی ز وصال توأش چشاند بخت

1 پیکان واقعات دلم را به غم بدوخت مهر رخت به آتش هجران مرا بسوخت

2 دیگر به ماهتاب چه حاجت بود مرا چون شمع روی آن بت مه روی برفروخت

3 تا از نظر برفت مرا آن رخ چو ماه گویی دلم دو دیده ی مهر از جهان بدوخت

4 گرچه عزیز مصر دل خسته ی مَنی یوسف به سیم ناسره نتوانمش فروخت

1 در غم عشقت دل تنگم بسوخت بی رخ تو دیده ز عالم بدوخت

2 نام رخت بردم و در بوستان گل ز جفای رخ تو برفروخت

3 دل نتواند صنما در غمت یک سر مویت به دو عالم فروخت

4 ای که چو پروانه به شمع رخت زآتش عشقت پر و بالم بسوخت

1 تا مهر رخ تو دل برانگیخت بس چشمه ی خون ز دیدگان ریخت

2 گویی ز ازل خدای بی چون با مهر تو خاک ما برانگیخت

3 عشق رخت ای نگار گلبوی با این دل تنگ ما برآمیخت

4 گم گشته دلم ولی جهانی خاک در تو به دیده می بیخت

1 دل از دوران گیتی شاد بادت ز غمهای جهان آزاد بادت

2 مبادا یادم از یادت فراموش همیشه عهد و پیمان یاد بادت

3 همیشه در سرابستان جانم قد و بالای چون شمشاد بادت

4 همیشه دلبرا از پیر معنی وفا و مهر ما ارشاد بادت

1 ای بر دل من مهر تو هر لحظه ز یادت یکبار نظر کن به من از روی ارادت

2 یک لحظه مرا یاد نکردی ز سر لطف شرم از من بیچاره ی دلسوخته بادت

3 آن کس که مرا از تو به ناکام جدا کرد وقت شدنش یاد مماناد شهادت

4 چشمش به تو روشن شد و خاطر به تو خرّم دوران چو تو را دید به هنگام ولادت

1 آزاد سرو بستان از جان شدیم بندت از چشم زخم دوران یارب مبا گزندت

2 چون دل به بند زلفت بستم ز روی اخلاص من چون خلاص خواهم ای نازنین ز بندت

3 زلفت کمند دلها من آهوی گرفتار سر چون کشم نگویی ای دوست از کمندت

4 از حق مگیر ای دل در عالم حقیقت منصور وار خود را بردار کن ز بندت