ای عزیزان تا به کی باشد از جهان ملک خاتون غزل 61
1. ای عزیزان تا به کی باشد ز غم حالم خراب
تا به کی باشد دل و جانم چنین در اضطراب
...
تا تو بر رخ داده ای از از جهان ملک خاتون غزل 62
1. تا تو بر رخ داده ای از زلف تاب
آتشی افکنده ای در شیخ و شاب
...
بیش از این سر ز من بی دل از جهان ملک خاتون غزل 63
1. بیش از این سر ز من بی دل و بیهوش متاب
بی دلی را ز ره لطف و کرامت دریاب
...
چون غنیمت بود شب مهتاب از جهان ملک خاتون غزل 64
1. چون غنیمت بود شب مهتاب
وصل ما را ز لطف خود دریاب
...
بیا بنشین مرو در خواب از جهان ملک خاتون غزل 65
1. بیا بنشین مرو در خواب امشب
دل ما را دمی دریاب امشب
...
بخت رمیده ی ما چون یار از جهان ملک خاتون غزل 66
1. بخت رمیده ی ما چون یار ماست امشب
خوابت حرام دیده بازار ماست امشب
...
چون مرا هر دو جهان از از جهان ملک خاتون غزل 67
1. چون مرا هر دو جهان از توبه کامست امشب
پای مرغ شب وصل تو به دامست امشب
...
نیاری چرا یاد ما ای حبیب از جهان ملک خاتون غزل 68
1. نیاری چرا یاد ما ای حبیب
نپرسی ز دردم چرا ای طبیب
...
جان اگر هست یقین درخورت از جهان ملک خاتون غزل 69
1. جان اگر هست یقین درخورت ای آب حیات
ای دو صد جان و جهان باد فدای کف پات
...
بگویمت سخنی ای نگار از جهان ملک خاتون غزل 70
1. بگویمت سخنی ای نگار چون بالات
به راستی و درستی که نیست کس همتات
...
چو در فراق تو یک دم نمی از جهان ملک خاتون غزل 71
1. چو در فراق تو یک دم نمی توانم ساخت
بگو که نرد هوس با تو چون توانم باخت
...
دل رفت از بر من و زلفش از جهان ملک خاتون غزل 72
1. دل رفت از بر من و زلفش مقام ساخت
چون موم از آتش رخ او بین که چون گداخت
...