ای عارض زیبای تو خندیده از جهان ملک خاتون غزل 49
1. ای عارض زیبای تو خندیده بر گلزارها
وز بوی زلف دلکشت آشفته شد بازارها
قد تو سر کشد از جمله سرو از جهان ملک خاتون غزل 50
1. قد تو سر کشد از جمله سرو بستان‌ها
رخ تو طعنه زند بر گل گلستان‌ها
دلم ز دست فراقت به جان از جهان ملک خاتون غزل 51
1. دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا
بیا که پشت امیدم ز غم خمید بیا
صنما سنگ دلا سرو قدا از جهان ملک خاتون غزل 52
1. صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا
دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا
ای خجل از شرم رویت آفتاب از جهان ملک خاتون غزل 53
1. ای خجل از شرم رویت آفتاب
وی ز تاب هجر تو دلها کباب
ای ز رویت خیره چشم آفتاب از جهان ملک خاتون غزل 54
1. ای ز رویت خیره چشم آفتاب
وی به مهر روی تو دلها کباب
ای دیده گشته در غم هجر از جهان ملک خاتون غزل 55
1. ای دیده گشته در غم هجر تو چون شراب
وای دل بر آتش غم عشقت شده کباب
در ما فکنده ای چو سر زلف از جهان ملک خاتون غزل 56
1. در ما فکنده ای چو سر زلف خویش تاب
زین بیش آن مپیچ و سر از سوی ما متاب
بی دولت وصال دلم چون از جهان ملک خاتون غزل 57
1. بی دولت وصال دلم چون جهان خراب
ای سرو جان ز ما تو ازین بیش سر متاب
آن ماه اگر فرو کشد از از جهان ملک خاتون غزل 58
1. آن ماه اگر فرو کشد از روی خود نقاب
از شرم روش خون چکد از روی آفتاب
چه خوش باشد شبی تا روز از جهان ملک خاتون غزل 59
1. چه خوش باشد شبی تا روز مهتاب
فتاده از رخش در روی مه تاب
دوش روی یار می دیدم به از جهان ملک خاتون غزل 60
1. دوش روی یار می دیدم به خواب
آن خیال خواب بودم یا سراب