ای عارض زیبای تو خندیده بر گلزارها از ملک خاتون غزل 49
1. ای عارض زیبای تو خندیده بر گلزارها
وز بوی زلف دلکشت آشفته شد بازارها
قد تو سر کشد از جمله سرو بستان‌ها از ملک خاتون غزل 50
1. قد تو سر کشد از جمله سرو بستان‌ها
رخ تو طعنه زند بر گل گلستان‌ها
دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا از ملک خاتون غزل 51
1. دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا
بیا که پشت امیدم ز غم خمید بیا
صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا از ملک خاتون غزل 52
1. صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا
دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا
ای خجل از شرم رویت آفتاب از ملک خاتون غزل 53
1. ای خجل از شرم رویت آفتاب
وی ز تاب هجر تو دلها کباب
ای ز رویت خیره چشم آفتاب از ملک خاتون غزل 54
1. ای ز رویت خیره چشم آفتاب
وی به مهر روی تو دلها کباب
ای دیده گشته در غم هجر تو چون شراب از ملک خاتون غزل 55
1. ای دیده گشته در غم هجر تو چون شراب
وای دل بر آتش غم عشقت شده کباب
در ما فکنده ای چو سر زلف خویش تاب از ملک خاتون غزل 56
1. در ما فکنده ای چو سر زلف خویش تاب
زین بیش آن مپیچ و سر از سوی ما متاب
بی دولت وصال دلم چون جهان خراب از ملک خاتون غزل 57
1. بی دولت وصال دلم چون جهان خراب
ای سرو جان ز ما تو ازین بیش سر متاب
آن ماه اگر فرو کشد از روی خود نقاب از ملک خاتون غزل 58
1. آن ماه اگر فرو کشد از روی خود نقاب
از شرم روش خون چکد از روی آفتاب
چه خوش باشد شبی تا روز مهتاب از ملک خاتون غزل 59
1. چه خوش باشد شبی تا روز مهتاب
فتاده از رخش در روی مه تاب
دوش روی یار می دیدم به خواب از ملک خاتون غزل 60
1. دوش روی یار می دیدم به خواب
آن خیال خواب بودم یا سراب