قرار برد ز دل زلف بی‌قرار از جهان ملک خاتون غزل 907
1. قرار برد ز دل زلف بی‌قرار توام
نظر به حال جهان کن که بی‌قرار توام
...
تا که من نرد وفا با رخ از جهان ملک خاتون غزل 908
1. تا که من نرد وفا با رخ تو باخته ام
مهره ی مهر تو در طاس غم انداخته ام
...
سالها تا ز غم عشق رخت از جهان ملک خاتون غزل 909
1. سالها تا ز غم عشق رخت سوخته ام
دیده را غیر رخت از دو جهان دوخته ام
...
من که با خاک درت خون از جهان ملک خاتون غزل 910
1. من که با خاک درت خون دل آمیخته‌ام
خون دل را ز ره دیده فرو ریخته‌ام
...
دل به غم تو بسته ام و از جهان ملک خاتون غزل 911
1. دل به غم تو بسته ام و از همه خلق رسته ام
چون سر زلف خویشتن چند کنی شکسته ام
...
چون سر زلفش پریشان از جهان ملک خاتون غزل 912
1. چون سر زلفش پریشان در جهان افتاده ام
با غمش نزدیک و دور از خان و مان افتاده ام
...
سالها در عشق تو خون از جهان ملک خاتون غزل 913
1. سالها در عشق تو خون خورده ام
رنجها از دست هجران برده ام
...
تا سر کوی تو مأوا کرده از جهان ملک خاتون غزل 914
1. تا سر کوی تو مأوا کرده ام
دولت وصلت تمنّا کرده ام
...
جان فدای راه عشقش کرده از جهان ملک خاتون غزل 915
1. جان فدای راه عشقش کرده ام
دل چو زلف او مشوّش کرده ام
...
آنکه در عالم ثنایش از جهان ملک خاتون غزل 916
1. آنکه در عالم ثنایش کرده ام
جان فدای خاک پایش کرده ام
...
درد دلم را ز تو گرچه از جهان ملک خاتون غزل 917
1. درد دلم را ز تو گرچه نهان کرده ام
شب همه شب بر درت ناله ز جان کرده ام
...
نازنینا من ز جانت بنده از جهان ملک خاتون غزل 918
1. نازنینا من ز جانت بنده ام
بنده ی عشق توأم تا زنده ام
...