دردی که مراست بر دل از جهان ملک خاتون غزل 871
1. دردی که مراست بر دل تنگ
از دست جفای شاهدی شنگ
...
عهد کردم که ازین پس از جهان ملک خاتون غزل 872
1. عهد کردم که ازین پس ندهم دل به خیال
که مرا جان به لب آمد ز خیالات محال
...
دل به زلفت داده ام ز از جهان ملک خاتون غزل 873
1. دل به زلفت داده ام ز آنم پریشانست حال
نیک سودایی شدستم دلبرا ز آن خط و خال
...
به تلخی شب هجران و بامداد از جهان ملک خاتون غزل 874
1. به تلخی شب هجران و بامداد وصال
به هر دو نرگس جادوی دوست و آن خط و خال
...
چو بودی گر وفا بودی از جهان ملک خاتون غزل 875
1. چو بودی گر وفا بودی در آن دل
نه دل خوانم ورا کاو هست قاتل
...
رفتی و در غم تو بماندم از جهان ملک خاتون غزل 876
1. رفتی و در غم تو بماندم فگار دل
بازآی تا کنیم به پایت نثار دل
...
من نمی یابم دوای درد از جهان ملک خاتون غزل 877
1. من نمی یابم دوای درد دل
با که گویم ماجرای درد دل
...
جهان خرّم و ما چنین از جهان ملک خاتون غزل 878
1. جهان خرّم و ما چنین تنگ دل
ز جور بتی مهوش سنگ دل
...
مراست از دو جهان مهر از جهان ملک خاتون غزل 879
1. مراست از دو جهان مهر دوست حاصل دل
جزین چه هست مرا در جهان مداخل دل
...
چون ندادم آن ستمگر از جهان ملک خاتون غزل 880
1. چون ندادم آن ستمگر کام دل
تا به کی باشم چنین در دام دل
...
روی تو شد صبح جان زلف از جهان ملک خاتون غزل 881
1. روی تو شد صبح جان زلف تو شد شام دل
شام نگویم ورا هست کنون دام دل
...
آسان نمی شود شب وصلم از جهان ملک خاتون غزل 882
1. آسان نمی شود شب وصلم به کام دل
مشکل که نیست بی رخ یارم نظام دل
...