چرا کردی مرا از دل فراموش از جهان ملک خاتون غزل 835
1. چرا کردی مرا از دل فراموش
گرفتی دیگری جز من در آغوش
گرم بوسی دهی از لعل از جهان ملک خاتون غزل 836
1. گرم بوسی دهی از لعل پرنوش
غلامی گردم از جان حلقه در گوش
به خوابش دیده ام زلف از جهان ملک خاتون غزل 837
1. به خوابش دیده ام زلف تو را دوش
شدم زان بو بدین سان مست و مدهوش
گر شبی سوی من خسته دل از جهان ملک خاتون غزل 838
1. گر شبی سوی من خسته دل افتد رایش
چه تفاوت کند از رای جهان آرایش
به جان آمد دل من از جفایش از جهان ملک خاتون غزل 839
1. به جان آمد دل من از جفایش
خدا را با که گویم ماجرایش
بر ما گذر ار آرد در دیده از جهان ملک خاتون غزل 840
1. بر ما گذر ار آرد در دیده کنم جایش
جان در تن ما آید از قد دلارایش
گر به جانی می فروشد از جهان ملک خاتون غزل 841
1. گر به جانی می فروشد وصل خویش
من ندارم نیم جانی نیز بیش
تو جوری می کنی بر من از جهان ملک خاتون غزل 842
1. تو جوری می کنی بر من ز حد بیش
مکن زین بیش و از آهم بیندیش
نگارینا مکن بر من ستم از جهان ملک خاتون غزل 843
1. نگارینا مکن بر من ستم بیش
مزن زین بیش تو بر ریش من نیش
آسوده نیست خاطرم از از جهان ملک خاتون غزل 844
1. آسوده نیست خاطرم از روزگار خویش
پیوسته در تحیرم از کار و بار خویش
دادم به دستت مسکین از جهان ملک خاتون غزل 845
1. دادم به دستت مسکین دل ریش
با تو چه گویم حال دل خویش
نکهت عنبرست یا بویش از جهان ملک خاتون غزل 846
1. نکهت عنبرست یا بویش
مشک تاتار یا که گیسویش