صبا از رخ بکش یک دم نقابش از ملک خاتون غزل 812
1. صبا از رخ بکش یک دم نقابش
که تا بینم رخ چون آفتابش
چون صبا آورد از زلفش نسیمی روح بخش از ملک خاتون غزل 813
1. چون صبا آورد از زلفش نسیمی روح بخش
ای دل بیچاره جان را بر نسیم او ببخش
یارب دل محنت زده ام را خبری بخش از ملک خاتون غزل 814
1. یارب دل محنت زده ام را خبری بخش
وز دیده ی صاحب نظرانم نظری بخش
دل ربود از من و در دست بلا افکندش از ملک خاتون غزل 815
1. دل ربود از من و در دست بلا افکندش
در غم هجر خدا را که چنین مپسندش
نگار مهوش ما را که نیست مانندش از ملک خاتون غزل 816
1. نگار مهوش ما را که نیست مانندش
چه بودی ار برسیدی به عهد پیوندش
منّتی نیست ز خلقم به جهان جز کرمش از ملک خاتون غزل 817
1. منّتی نیست ز خلقم به جهان جز کرمش
گر به دیده بتوان رفت دمی خاک درش
دلم بر آتشست از لعل نوشش از ملک خاتون غزل 818
1. دلم بر آتشست از لعل نوشش
بدان تا که بیابم پای بوسش
که دید شکل هلالی چو ابروی طاقش از ملک خاتون غزل 819
1. که دید شکل هلالی چو ابروی طاقش
که دید آن رخ زیبا که نیست مشتاقش
نگار چابک مه روی مهوش از ملک خاتون غزل 820
1. نگار چابک مه روی مهوش
بت سیمین عذار شوخ سرکش
در باغ خرامید شبی آن بت مهوش از ملک خاتون غزل 821
1. در باغ خرامید شبی آن بت مهوش
با غمزه چون ناوک و ابروی کمانکش
چند ز دیده خون دل بر رخ جان چکانمش از ملک خاتون غزل 822
1. چند ز دیده خون دل بر رخ جان چکانمش
چند فغان ز عشق تو تا به فلک رسانمش