غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 دمی که رای منت اختیار خواهد بود همان دمم به جهان بخت یار خواهد بود

2 اگر به دامن وصلت رسد شبی دستم فتوح روز من و روزگار خواهد بود

3 اگر به کلبه احزان ما دهی تشریف ز بهر مقدم تو جان نثار خواهد بود

4 اگر تو را ز من خسته عار می آید مرا به بندگیت افتخار خواهد بود

1 از چه رو لعل تو درمان دل ما نکند چون دلم غیر رخت میل به هر جا نکند

2 چه کنم با دل سرگشته ی بی آرامم کز جهان غیر لبت هیچ تمنّا نکند

3 گوید آن یار جفاپیشه وفا با تو کنم گوید این را به زبان لیک همانا نکند

4 یار ما وعده ی وصلش به شبم داد امشب وعده ی وصل اگر باز به فردا نکند

1 دل خوبان چنین سنگین نباشد جفا بر بی دلان چندین نباشد

2 به چین بر مه نهند از زلف پرچین ولی چون زلف تو در چین نباشد

3 میان عاشقانت گر بپرسی یکی همچون من مسکین نباشد

4 کسی کز سرّ عشقت نیست آگه مر او را هم دل و هم دین نباشد

1 دیده ای کاو به سر کوی وفا رهبر شد بی تکلّف به همه ملک جهان سرور شد

2 دیده ام بی تو نمی دید جهان را گویی توتیای شب وصل تو ورا رهبر شد

3 جان همی داد دلم در هوس دیدارت شکر یزدان که به مهر رخ تو بیمر شد

4 فصل ایام بهارست و لب جوی خوشست لیک با زیور حسن تو کنون بهتر شد

1 چشمان تو مست و ناتوانند پر فتنه و شهره ی زمانند

2 در وصف تو طوطیان هندی یک سر همه لال و بی زبانند

3 سر بر سر این خط و بناگوش بنهاده چه پیر و چه جوانند

4 بردار ز رخ حجاب تا خلق حیران جمال تو بمانند

1 وقت رسید کان صنم حاجت ما روا کند با من خسته دل بگو تا به کی این جفا کند

2 درد دل حزین من رفت برون ز حد مگر حال من غریب را باد سحر ادا کند

3 درد مرا صبا بگو با بت دلپذیر من اوست طبیب درد من درد مرا دوا کند

4 کام منست لعل او جان منست وصل او از لب لعل کام من خوش بود ار روا کند

1 مرا جز عشق تو کاری نباشد چو تو در عالم یاری نباشد

2 روا باشد که در ایوان وصلت من بیچاره را باری نباشد

3 ترا باشد به جای من همه کس مرا غیر از تو دلداری نباشد

4 به روز هجرت ای یار جفا جوی غم بسیار و غمخواری نباشد

1 جان به شکرانه دهم گر بت ما باز آید یا شبی با من دلسوخته دمساز آید

2 که رساند ز من خسته پیامی بر دوست هم مگر باد صبا محرم این راز آید

3 گر گذاری کند آن سرو به خاکم روزی گرچه آن دلبر من از سر اعزاز آید

4 سرو نازست قدش در چمن جانبازی لاجرم سرو روانست و به صد ناز آید

1 مرا جز عشق تو کاری نباشد چو تو در عالمم یاری نباشد

2 دلم بردی و دلداری نکردی حقیقت چون تو دلداری نباشد

3 غمم دادی و غمخوارم نگشتی چه گویم چون تو غمخواری نباشد

4 فدایت کرده‌ام جان را همانا که از من بر دلت باری نباشد

1 مرا ز دوستی دوست دشمنان بیشند اگرچه دوست نباشند دشمن خویشند

2 تو شاه عالمیانی و من گدای درت شهان ز حال گدایان خود بیندیشند

3 مزن به تیغ جفا دلبرا مرا زین بیش که عاشقان رخت خستگان دل ریشند

4 اگرچه شهد دهد نیش هم زند زنبور تمام خاطره ها خسته از سر نیشند