بیا که در دو جهان غیر از جهان ملک خاتون غزل 800
1. بیا که در دو جهان غیر تو ندارم کس
دل حزین مرا بی تو از دو عالم بس
نمی باید مرا منّت ز از جهان ملک خاتون غزل 801
1. نمی باید مرا منّت ز هرکس
که روزی ده تویی در عالم و بس
چون من ندارم جز تو کس از جهان ملک خاتون غزل 802
1. چون من ندارم جز تو کس جز تو ندارم هیچکس
فریاد خوانم بر درت آخر به فریادم برس
صبا برو ز بر من مقام از جهان ملک خاتون غزل 803
1. صبا برو ز بر من مقام یار بپرس
به لطف مسکن و مأوای آن نگار بپرس
آن چنانم زغم عشق تو از جهان ملک خاتون غزل 804
1. آن چنانم زغم عشق تو حیران که مپرس
واله و شیفته و خسته ی هجران که مپرس
دلبرا ترک جفا کن ز من از جهان ملک خاتون غزل 805
1. دلبرا ترک جفا کن ز من زار بترس
زینهار از تف آه من غمخوار بترس
جانا به جان تو که به از جهان ملک خاتون غزل 806
1. جانا به جان تو که به فریاد ما برس
وز آه سوزناک جگر خستگان بترس
ای دل خسته برو بر در از جهان ملک خاتون غزل 807
1. ای دل خسته برو بر در آن یار مترس
ور چو خاک رهت آن دوست کند خوار مترس
ما در میان عاشقان عشق از جهان ملک خاتون غزل 808
1. ما در میان عاشقان عشق خدا داریم و بس
آن دل نباشد کاو بود خالی ز یادش یک نفس
ما را بجز خیال تو کس از جهان ملک خاتون غزل 809
1. ما را بجز خیال تو کس نیست هم نفس
بی تو نمی توان که برآریم یک نفس
ای مرا خیل خیالت هم از جهان ملک خاتون غزل 810
1. ای مرا خیل خیالت هم نفس
جز خیالت خود نمی خواهیم کس
اگر به خلق نماید رخ از جهان ملک خاتون غزل 811
1. اگر به خلق نماید رخ جهان آراش
هزار جان گرامی کنند اندر پاش