صبا برو ز بر من به سوی از جهان ملک خاتون غزل 752
1. صبا برو ز بر من به سوی آن دلدار
بپرسش از من مسکین خسته دل بسیار
ای صبحدم نسیم سر زلف از جهان ملک خاتون غزل 753
1. ای صبحدم نسیم سر زلف تو بیار
یا از من غریب پیامی ببر به یار
تو تا کی همچو سرو از از جهان ملک خاتون غزل 754
1. تو تا کی همچو سرو از ما کشی سر
نیاری جز جفا از بهر ما بر
نام من در ورق عشق رخت از جهان ملک خاتون غزل 755
1. نام من در ورق عشق رخت نیست مگر
که ز حال من دلسوخته ات نیست خبر
جانا گرت به جانب ما از جهان ملک خاتون غزل 756
1. جانا گرت به جانب ما اوفتد گذر
بینی ز مهر خود که جهانیست بی خبر
در جهان غیر تو ای دوست از جهان ملک خاتون غزل 757
1. در جهان غیر تو ای دوست ندارم دلبر
که تو را گفت که بیهوده ز یاران دل بر
عاشقان را نیست در کویت از جهان ملک خاتون غزل 758
1. عاشقان را نیست در کویت نظامی این بتر
صبح هجران تو را خود نیست شامی این بتر
گفتم چو باز آید مگر از جهان ملک خاتون غزل 759
1. گفتم چو باز آید مگر بر حالم اندازد نظر
باز آمد و شد حال من از لطف او آشفته تر
این شب تیره هجران به از جهان ملک خاتون غزل 760
1. این شب تیره هجران به سر آید آخر
واختر برج وبالم بدر آید آخر
چکنم درد دل خود به که از جهان ملک خاتون غزل 761
1. چکنم درد دل خود به که گویم آخر
مرهم ریش دلم را ز که جویم آخر
ای گشته دارالملک جان از جهان ملک خاتون غزل 762
1. ای گشته دارالملک جان یغمای بغدادی پسر
افکنده شوری در جهان غوغای بغدادی پسر
چون زلف سودایی شدم از جهان ملک خاتون غزل 763
1. چون زلف سودایی شدم بر روی بغدادی پسر
آشفته و سرگشته ام در کوی بغدادی پسر