من از جام غمت مستم دگر از جهان ملک خاتون غزل 728
1. من از جام غمت مستم دگر بار
ز دست عقل وارستم دگر بار
در دیده خیال تو نگاریم از جهان ملک خاتون غزل 729
1. در دیده خیال تو نگاریم دگر بار
بر یاد لبت عمر گذاریم دگر بار
در حسرت آن چهره و روییم از جهان ملک خاتون غزل 730
1. در حسرت آن چهره و روییم دگر بار
آشفته روی تو چو موییم دگر بار
من مسکین نه دل دارم از جهان ملک خاتون غزل 731
1. من مسکین نه دل دارم نه دلدار
به دل دارم ز دلدارم بسی بار
چو چشمانت منم پیوسته از جهان ملک خاتون غزل 732
1. چو چشمانت منم پیوسته بیمار
به محراب دو ابرویت گرفتار
کس ندیدست سرو در رفتار از جهان ملک خاتون غزل 733
1. کس ندیدست سرو در رفتار
نشنیدیم ماه در گفتار
گر آید نسیمی ز سوی نگار از جهان ملک خاتون غزل 734
1. گر آید نسیمی ز سوی نگار
کنم جان و دل بر نسیمش نثار
در جار چمن گلست بر بار از جهان ملک خاتون غزل 735
1. در جار چمن گلست بر بار
بی رنج رقیب و زحمت خار
فراقت بر دلم بار آورد از جهان ملک خاتون غزل 736
1. فراقت بر دلم بار آورد بار
گل بختم همه خار آورد خار
ای دوست ما به دست تو از جهان ملک خاتون غزل 737
1. ای دوست ما به دست تو دادیم اختیار
ما را نزار و زار خدا را روا مدار
نهاد ملک دلم بر غم رخ از جهان ملک خاتون غزل 738
1. نهاد ملک دلم بر غم رخ تو مدار
چو زلف خویش دلم بیش ازین شکسته مدار
با ما چو وفا نمی کند از جهان ملک خاتون غزل 739
1. با ما چو وفا نمی کند یار
او را به مراد خویش بگذار