اگر نقاب بت من ز چهره بگشاید از ملک خاتون غزل 704
1. اگر نقاب بت من ز چهره بگشاید
بسا دلی که به شوخی به غمزه برباید
مرا به صبحدمی گل به بار می باید از ملک خاتون غزل 705
1. مرا به صبحدمی گل به بار می باید
به باغ دامن و دست نگار می باید
چمن به صبحدمی چون به گل بیاراید از ملک خاتون غزل 706
1. چمن به صبحدمی چون به گل بیاراید
دماغ جان من از بوی آن بیاساید
عاقبت کار فروبسته خدا بگشاید از ملک خاتون غزل 707
1. عاقبت کار فروبسته خدا بگشاید
در فتحی به من از روی صفا بگشاید
گر آفتاب تجلیش روی بنماید از ملک خاتون غزل 708
1. گر آفتاب تجلیش روی بنماید
دلا یقین که تو را کار بسته بگشاید
مرا زین بیش درد دل نباید از ملک خاتون غزل 709
1. مرا زین بیش درد دل نباید
وگر دردم دهی دیگر نشاید
مرا وصال رخت ای نگار می باید از ملک خاتون غزل 710
1. مرا وصال رخت ای نگار می باید
اگر مراد دل ما نمی دهی شاید
کردگارم مگر از غیب دری بگشاید از ملک خاتون غزل 711
1. کردگارم مگر از غیب دری بگشاید
رهی از لطف به کوی تو مرا بنماید
نصیب دشمنم بادا چنین عید از ملک خاتون غزل 712
1. نصیب دشمنم بادا چنین عید
نپندارم چنین عیدی که کس دید
بیا غم از بر آن یار غمگسار رسید از ملک خاتون غزل 713
1. بیا غم از بر آن یار غمگسار رسید
دعا بسی و ثناهای بی شمار رسید
جان من شکسته دل از غم تو به جان رسید از ملک خاتون غزل 714
1. جان من شکسته دل از غم تو به جان رسید
وز غم عشقت ای صنم کارد به استخوان رسید
از دست هجر تو دل تنگم به جان رسید از ملک خاتون غزل 715
1. از دست هجر تو دل تنگم به جان رسید
بس تیر غم که بر دل و جان جهان رسید