با من خسته دلبرم غیر از جهان ملک خاتون غزل 645
1. با من خسته دلبرم غیر جفا نمی‌کند
کام دل حزین من دوست روا نمی‌کند
بیشتر خلق جهان در پی از جهان ملک خاتون غزل 646
1. بیشتر خلق جهان در پی جاه و درمند
ز وفا دور و جفاجوی و نه اهل کرمند
بی تو چشمم جهان نمی از جهان ملک خاتون غزل 647
1. بی تو چشمم جهان نمی بیند
گل وصلت دلم نمی چیند
بی رخت دیده کی جهان از جهان ملک خاتون غزل 648
1. بی رخت دیده کی جهان بیند
یا به جای تو غیر بگزیند
دل را نسیم زلف معنبر از جهان ملک خاتون غزل 649
1. دل را نسیم زلف معنبر دوا بود
تا دوست را عنان عنایت کجا بود
یاری که همه میل دلش از جهان ملک خاتون غزل 650
1. یاری که همه میل دلش سوی وفا بود
برگشت و جفا کرد و ندانم که چرا بود
خاطرم از هر دو کون آزاد از جهان ملک خاتون غزل 651
1. خاطرم از هر دو کون آزاد بود
با خیالش روز و شب دلشاد بود
درد ما را دوا تواند از جهان ملک خاتون غزل 652
1. درد ما را دوا تواند بود
زان جفاجو وفا تواند بود
دمی که رای منت اختیار از جهان ملک خاتون غزل 653
1. دمی که رای منت اختیار خواهد بود
همان دمم به جهان بخت یار خواهد بود
مرا خیال تو تا در ضمیر از جهان ملک خاتون غزل 654
1. مرا خیال تو تا در ضمیر خواهد بود
گمان مبر که ز عشقم گزیر خواهد بود
فروغ حسن تو تا در کمال از جهان ملک خاتون غزل 655
1. فروغ حسن تو تا در کمال خواهد بود
زبان فکر من از مدح لال خواهد بود
هزار یار نوت گر ندیم از جهان ملک خاتون غزل 656
1. هزار یار نوت گر ندیم خواهد بود
نه چون محبّت یار قدیم خواهد بود