جمال روی تو بر ملک دل چو سرور شد از ملک خاتون غزل 585
1. جمال روی تو بر ملک دل چو سرور شد
دو چشم بخت من از دیدنش منوّر شد
چون روز عمر من به فراق تو شام شد از ملک خاتون غزل 586
1. چون روز عمر من به فراق تو شام شد
در آرزوی روی تو عمرم تمام شد
مرا تا دل به رویت مهربان شد از ملک خاتون غزل 587
1. مرا تا دل به رویت مهربان شد
ز دیده خون دل گویی روان شد
دل از تاب شب هجرانش خون شد از ملک خاتون غزل 588
1. دل از تاب شب هجرانش خون شد
تن مسکین ز آه دل زبون شد
دلبرا مسکین دل من در غمت دیوانه شد از ملک خاتون غزل 589
1. دلبرا مسکین دل من در غمت دیوانه شد
با غم هجران رویت روز و شب همخانه شد
تا دل مسکین من دیوانه شد از ملک خاتون غزل 590
1. تا دل مسکین من دیوانه شد
در غم عشق رخت افسانه شد
تا چند ز هجرت دلم ای یار بنالد از ملک خاتون غزل 591
1. تا چند ز هجرت دلم ای یار بنالد
بی روی تو شب تا به سحر زار بنالد
نسیم باد صبا از دیار ما آمد از ملک خاتون غزل 592
1. نسیم باد صبا از دیار ما آمد
عجب اگرنه ز پیش نگار ما آمد
شادمان گشت دلم کز درم آن یار آمد از ملک خاتون غزل 593
1. شادمان گشت دلم کز درم آن یار آمد
شاخ امّید دل غمزده در بار آمد
مژده دادند دلم را که دلا یار آمد از ملک خاتون غزل 594
1. مژده دادند دلم را که دلا یار آمد
غم مخور ای دل غمدیده که غمخوار آمد
بحمدالله شب هجران سرآمد از ملک خاتون غزل 595
1. بحمدالله شب هجران سرآمد
درخت وصل جانان در بر آمد
دوشم ز در آن شمع دلفروز درآمد از ملک خاتون غزل 596
1. دوشم ز در آن شمع دلفروز درآمد
و آن تیره شب هجر نگارم به سر آمد