غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 غم هجر تو پایانی ندارد به غیر از وصل درمانی ندارد

2 دلی کان بسته ی جانانه ای نیست توان گفتن که آن جانی ندارد

3 هر آن سر کاو ز سودای تو خالیست چو زلفت هیچ سامانی ندارد

4 چو مجموعست کار زلف از آن روی غم حال پریشانی ندارد

1 نگردانی به وصلم یک زمان شاد $نیاری از من مسکین دمی یاد

2 اگرچه بنده ایم و تو خداوند مکن زین بیشتر بر بنده بیداد

3 به تاریکی هجرم عمر بگذشت ز وصل تو نگشتم هیچ دلشاد

4 بیندیش ای صنم زان دم که دانی بر دادارم از تو گر کنم داد

1 نفس باد صبا بیش معنبر بوییست این چنین نکهت جان بخش هم از گیسوییست

2 بوی آن موی به هر سو که گذر خواهد کرد سوی آن بوی شو ای دل که چه بس خوش بوییست

3 چشم سرمست و سر زلف تو بس آشفتست لاجرم فتنه و آشوب تو در هر کوییست

4 نه به تنها من اسیر سر زلفین توأم هر که بینی به جهان در طلب مه روییست

1 فریاد و فغان در غم هجران تو فریاد تا چند کنی بر من دلسوخته بیداد

2 تا کی غم هجران بنهی بر دل ریشم تا کی نکنی یک شبک از وصل خودم یاد

3 یک دم نزنم بی تو تو دانی که چنین است با آنکه نیاری ز من خسته دمی یاد

4 از آتش هجران تو خاکستر محضیم از ما که رساند به تو پیغام مگر باد

1 آن کیست که با یاد تو دل شاد ندارد آن کس که مگر عهد غمت یاد ندارد

2 دور از تو شبی نیست که این خسته مهجور تا صبحدم از یاد تو فریاد ندارد

3 سرو ارچه به آزادی قدّ تو سرافراخت آزادگی آن قد آزاد ندارد

4 دادم بده امروز که سلطان جهانی کاین خسته جگر طاقت بیداد ندارد

1 هیچ دلی نیست که در درد دلارامی نیست دل مسکین مرا در غمت آرامی نیست

2 گفتم از قید دو زلفت بجهد مرغ دلم گفت جایی نتوان یافت کزو دامی نیست

3 گرچه من سوخته ام در غم ایام فراق هیچ شب نیست که در مجلس ما خامی نیست

4 سنگ بیهوده مینداز درین صحبت تنگ زآنکه نازک تر از این خاطر ما جامی نیست

1 ما را نمی رود نفسی یاد او ز یاد یارب که یاد او ز دل خسته کم مباد

2 هر چند اعتقاد تو با ما درست نیست هردم زیادتست مرا با تو اعتقاد

3 من جز به یاد تو نزنم یک دم و تو را یک دم نیاید از من آشفته حال یاد

4 پیوسته شادی تو اگر در غم منست هرگز دلم بجز غم عشقت مباد شاد

1 دلم هجر تو یارا برنتابد فراقت سنگ خارا برنتابد

2 مکن بر وعده ام زین بیش دلشاد کزین پس دل مدارا برنتابد

3 مزن زین بیش بر دل تیغ هجرم که از دستت نگارا برنتابد

4 به جان آمد دلم از جور زین بیش ستم از تو خدا را برنتابد

1 تا دل سرگشته ام چون زلف او سودا گرفت از بر من رفت جان و در دو زلفش جا گرفت

2 من که شیدایی آن زلف سیاه سرکشم دامنت را گر بگیرم نیست بر شیدا گرفت

3 تا برفت از پیش چشمم آن رخ چون آفتاب مهر روی همچو ماهش در دلم مأوا گرفت

4 آه دردآلود من از سقف مینایی گذشت .............................................ا گرفت

1 دل من با سر زلف تو هوایی دارد دردمندست و ز لعل تو دوایی دارد

2 رخ تو بدر منیر است و در او حیرانم دل من روشنی و نور ز جایی دارد

3 شاه حسنست و لطافت شده مغرور به خود نیک دانم چه غم از حال گدایی دارد

4 ای گدایی در دوست به از سلطانی آخر از کوی تو درویش نوایی دارد