اگرچه درد دلم آشکار از جهان ملک خاتون غزل 478
1. اگرچه درد دلم آشکار نتوان کرد
به قول مدّعیان ترک یار نتوان کرد
درد دل را ز تو ای دوست از جهان ملک خاتون غزل 479
1. درد دل را ز تو ای دوست نهان نتوان کرد
جان شیرین منی صبر ز جان نتوان کرد
نه صبر از وصل جانان از جهان ملک خاتون غزل 480
1. نه صبر از وصل جانان می توان کرد
نه هجران بر خود آسان می توان کرد
دلی که در همه عالم بزرگواری از جهان ملک خاتون غزل 481
1. دلی که در همه عالم بزرگواری کرد
ببین که عشق تو با او چه خرده کاری کرد
تا دلم با تو عشق بازی از جهان ملک خاتون غزل 482
1. تا دلم با تو عشق بازی کرد
مرغ جان نیز شاهبازی کرد
ناتوان چشم تو تا میل از جهان ملک خاتون غزل 483
1. ناتوان چشم تو تا میل به مخموری کرد
دل سرگشته ی من باز ز تن دوری کرد
یک دم نگار ما نظری سوی از جهان ملک خاتون غزل 484
1. یک دم نگار ما نظری سوی ما نکرد
رحمی به حال زار من مبتلا نکرد
دلبر به هر چه گفت به از جهان ملک خاتون غزل 485
1. دلبر به هر چه گفت به قولش وفا نکرد
با این دل رمیده به غیر از جفا نکرد
یا رب فلک برین دل مسکین از جهان ملک خاتون غزل 486
1. یا رب فلک برین دل مسکین چه ها نکرد
یک لحظه با مزاج خودم آشنا نکرد
دلدار رفت و کام دل ما از جهان ملک خاتون غزل 487
1. دلدار رفت و کام دل ما روا نکرد
دردم به دل رسید و دلم را دوا نکرد
دلبر برفت و بر دل تنگم از جهان ملک خاتون غزل 488
1. دلبر برفت و بر دل تنگم نظر نکرد
وز آه سوزناک جهانی حذر نکرد
ای مسلمانان فغان کان از جهان ملک خاتون غزل 489
1. ای مسلمانان فغان کان یار من یاری نکرد
با من بیچاره هرگز رسم دلداری نکرد