غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 گویند جهان وفا ندارد میلی سوی وصل ما ندارد

2 با هر که دمی به زجر می زد آخر به چه از جفا ندارد

3 دردیست مرا ز بی وفاییش کان درد جفا دوا ندارد

4 سلطان جهان ز روی رحمت رحمی به دل گدا ندارد

1 دل رفت و باز با سر زلفش قرار داد جان ستم کشم به سر زلف یار داد

2 دستم نگار کرد به خون دو دیده باز تا اختیار خویش به دست نگار داد

3 بیخ محبّتش که نشاندم به باغ جان پروردمش به خون دل آنگه چه بار داد

4 در فصل نوبهار چمن گل برآورد ما را به جای گل فلک سفله خار داد

1 تا دیده ی من بر رخ همچون قمر افتاد راز دلم از پرده محنت بدر افتاد

2 دیگر نکند چشم به خورشید جهانتاب آن را که بدان طلعت چون مه نظر افتاد

3 بر بوی گذاری که کند بر سر او دوست چون خاک دل شیفته در ره گذر افتاد

4 در کوی فراقت صنما عاشق مسکین دلداده به جان از غم جان بی خبر افتاد

1 چرا به سوی من خسته ات نگاهی نیست که جز در تو مرا در جهان پناهی نیست

2 مکن جفا و بده داد بی دلان کامروز به ملک هر دو جهان چون تو پادشاهی نیست

3 ستم مدار روا بر من غریب حزین که جز وفای تو ای جان مرا گناهی نیست

4 شب وصال نمایم که در غم هجران قرین ما بجز از ناله ای و آهی نیست

1 چه باشد ار تو ز لطفم کنی زمانی شاد جهان کنی دگر از وصل خویشتن آباد

2 گذشت داد من از حد برون ز دست غمت بده مراد دلم بیش از این مکن بیداد

3 اگر به کلبه احزان ما دهی تشریف هزار جان عزیزم فدای جان تو باد

4 مرا سریست بر آن آستان و می دانی فدای راه تو کردیم و هرچه باداباد

1 هیچ کس در غم ایام چو من خوار مباد این چنین خسته جگر بی دل و بی یار مباد

2 چون من سوخته ی خسته جگر هیچ کسی در شب محنت هجر تو گرفتار مباد

3 من ز غم خوارم و غمخوار ندارم چکنم در ره عشق تو کس چون من غمخوار مباد

4 چون بجز لطف تو ای دوست مرا یاری نیست جز غم عشق توأم در دو جهان کار مباد

1 از کجا آمد این مبارک باد که جهانی فدای جانش باد

2 بوی زلف نگارم آوردست کرد از این بوی خوش جهانی شاد

3 جان ما تازه گشت از این نکهت کرد جان و دلم ز غم آزاد

4 جان شیرین کنیم از غم او ای عزیزان و هرچه باداباد

1 ای دوست بگو که چیست رایت تا کی بکشم جفا برایت

2 بر خون منت گرت مرادست سر چون بکشم ز حکم و رایت

3 هر چند جفا کنی تو بر ما بیرون نکنم ز دل وفایت

4 بر ما بگذر چو سرو جانا در دیده کشیم خاک پایت

1 چه کنم چون ز بخت یاری نیست با منش رای سازگاری نیست

2 ای دل خسته با فراق توأم چاره جز صبر و سازگاری نیست

3 گرچه زاری به عشق تن در ده کار عاشق به غیر زاری نیست

4 یار ما بی وفا و بدمهر است در دل او وفا و یاری نیست

1 کس به عالم همچو من بی کس مباد همچو حلقه بر در هرکس مباد

2 تا ز هر دستی نیابد سرزنش کار کس در دست هر ناکس مباد

3 کنج فقر و گنج ایمان ده مرا گفت و گوی و خیر و شر با کس مباد

4 بحر ممکن نیست بی خس در جهان بحر خاطرهای ما را خس مباد