غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 مهر رویت آتشم در جان نهاد در دل من درد بی درمان نهاد

2 دل ببرد و آتشی در جان زدم در جهان این رسم بد جانان نهاد

3 بیخ شاخ وصل را از بن بکند عشق او بنیاد بر هجران نهاد

4 فارغست آن دلپذیر از درد ما زان سبب هجران چنین آسان نهاد

1 دوشم چه بود بی رخت ای دوست سرگذشت آب دو چشم در غم رویت ز سر گذشت

2 گفتی بگوی شرح غم حال خویشتن ترسم ملول گردی از این باب سرگذشت

3 کان سرو جان شبی نخرامید سوی ما سویم نظر نکرد ز ما زود درگذشت

4 گفتم نظر به حال من افکن خدای را زان پیشتر ز غصّه بگویند در گذشت

1 بر دست پیچ آن سر زلفین پیچ پیچ هیچست آن دهان تو دل را منه به هیچ

2 پیچست و تاب در سر زلفین دلبران گر عاقلی تو با سر زلفین او مپیچ

3 اغیار جز مذلّت عاشق نمی کنند لیکن ندیم هیچ نگوید بجز مزیچ

4 طبّاخ اگر به آش تو تقصیر می کند او را گناه نیست ندارد مگر هویچ

1 هوای کوی جانان خوش هواییست مگر آرام جان مبتلاییست

2 به بالای تو عاشق گشتم ای مه بلای عشق جانان خوش بلاییست

3 نسیم صبح عنبر بو از آنست که بویش بوی زلف آشناییست

4 خیالت هست دایم در دو دیده بر آن سر مردم چشمم گواییست

1 ای دل چه کنم چو یار برگشت وز عهد خود آن نگار برگشت

2 در دست نماند نقش و رنگی کاو نیز چو روزگار برگشت

3 غم بود مرا نصیب از آن یار زان روی که غمگسار برگشت

4 بر خاک رهش نشسته بودم چون دیده ز ره گذار برگشت

1 مرا به عشق تو جز ناله ای و آهی نیست به حال زار من خسته ات نگاهی نیست

2 طریق راه و روش در غم تو بسپردم عزیز من چه کنم چون سرت به راهی نیست

3 غم تو بر دل تنگ منست پیوسته ترحّمی به دلم کن که گاه گاهی نیست

4 گدای کوت نه تنها منم که خلق جهان گدای کوی تو گشتند و چون تو شاهی نیست

1 نگار از حال زارم غم ندارد به ریش خاطرم مرهم ندارد

2 طبیب سنگ دل دانم که در دست به یک مو داروی دردم ندارد

3 دل مسکین من در درد دوری به غیر از غم کسی همدم ندارد

4 از آن رو بر منش رحمت نیاید که از من بنده بهتر کم ندارد

1 منم که نقش توأم هرگز از خیال نرفت دو چشم بختم از آن چهره و جمال نرفت

2 ز جان ملول شدم در فراق یار و هنوز نگار مهوش من از سر ملال نرفت

3 به جان رسید مرا دل ز دست هجرانش به کوی دوست مرا جاده ی وصال نرفت

4 میان مجمع رندان و عاشقان رخش بجز حکایت آن خط و زلف و خال نرفت

1 نسیم باد بهارست یا هوای بهشت بهشت چیست وصال نگار حورسرشت

2 نوای بلبل و آواز چنگ و نغمه ی عود خوش است و خوش بود آبی روانه بر لب کشت

3 بهشت روی تو ما را مدام می باید به اختیار بگو تا بهشت را که بهشت

4 اگرچه هیچ نمی دانم این قدر دانم که ناز خوب نباشد یقین ز مردم زشت

1 دل در غم هجران تو بهبود ندارد جز وصل تواش هیچ دوا سود ندارد

2 می دان به یقین ای دل و جان کاین دل تنگم از هر دو جهان غیر تو مقصود ندارد

3 جان را طلبیدی ز من ای خسرو خوبان جان چیست که از بهر تو موجود ندارد

4 بر بوی کرم گرد جهان گشت دل من گویی به جهان کس کرم و جود ندارد