غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 تا کی کشم ای دوست ز خود کرده ندامت تا چند کشد دل ز غم عشق ملامت

2 مستغرق غم گشته به دریای تحیر باشد که از این ورطه درآیم به سلامت

3 درده به من تشنه لب آبی که ازین بیش در آتش هجران نتوان کرد اقامت

4 برخیز به بستان که سهی سرو نشستست بر خاک خجالت صنما ز آن قد و قامت

1 شهریارا جهان به کام تو باد هر دو گیتی ز جان غلام تو باد

2 توسن چرخ بدلگام فلک زیر زین مراد رام تو باد

3 پای مرغ دوام دولت تو دایم از جان و دل به دام تو باد

4 تیغ دشمن گداز دوست نواز ای خداوند در نیام تو باد

1 پشتم ز غم بار فراق تو دوتا گشت امّید شب وصل توأم جمله هبا گشت

2 هرگز به سر کوی نگاری نرسیدم تا مرغ دل خسته ی ما گرد هوا گشت

3 یکتا شدم اندر غم عشق تو نگارا بر روی تو تا زلف سمن سات دو تا گشت

4 آن قد دلارای که صبر از دل ما برد بالاش نگویید که آن عین بلا گشت

1 مرا ز حضرت تو دوری اختیاری نیست گناه من چه همانا ز بخت یاری نیست

2 چو بخت یار نباشد چه سود سعی دلا برو که چاره ی تو غیر بردباری نیست

3 اگرچه ساخته ام با جفای گردش دهر ز چرخ ناسره امکان سازگاری نیست

4 اگرچه سرو صفت گشتم از جهان آزاد مرا ز بندگی دوست رستگاری نیست

1 کیست که جانش ز غمت خسته نیست کیست که دل را به رخت بسته نیست

2 چون قد و بالای تو سروی دگر بر لب سرچشمه ی جان رسته نیست

3 نقش رخت می نرود از دلم زنگ غم عشق تو سربسته نیست

4 روی به درگاه نیازش بمال در بزن ای دل که دری بسته نیست

1 دیدی که آن نگار سرو برگ ما نداشت دل بستد از فلان و به دست غمش گذاشت

2 آن بس نبود کاو بستد دل ز دست ما وآنگاه شحنه ای ز جفا بر دلم گماشت

3 گفتم مگر که ریش مرا مرهمی بود مسکین دل ضعیف بر او این طمع نداشت

4 کاو ریش اندرون مرا این نمک زند یارب چه بود فکرش و با ما سرچه داشت

1 فریاد کان نگار سرو برگ ما نداشت دل برد و تخم مهر رخش در جهان بکاشت

2 مشکل که یک زمان ز خیالم نمی رود در دیده نقش صورت جان را مگر نگاشت

3 دل را مقام گشت بهشت برین دگر تا رایت وفای تو ای دوست برفراشت

4 ماهی صفت طپیده به خاک درش منم بر ما گذشت یار و در آن حالتم گذاشت

1 ناامیدم مکن ز درگاهت که چو من نیست بنده ی راهت

2 جان فدای رخ تو خواهم کرد گر به خون منست دلخواهت

3 بر لب آمد ز روز هجرم جان وز شب غم فزای تن کاهت

4 اعجمی عشق او ز غیب رسید ور نه ای دل نبود آگاهت

1 شبت به صبح سعادت همیشه مقرون باد دو چشم دشمن جاهت همیشه پرخون باد

2 هرآنکه شاد نباشد به بخت فیروزت دلش ز جور و جفای زمانه محزون باد

3 هرآنکه راست نخواهد قد الف وارت همیشه شست امیدش خمیده چون نون باد

4 جفای دهر که کم باد از دلم یارب بقای عمر تو از هرچه هست افزون باد

1 کیست آن کس که تو را دید و نشد حیرانت بعد از امروز سر ما و خط فرمانت

2 گر تو را رغبت جانست به ترکش اولی قدمی نه که شوم بر سر ره قربانت

3 دست من گیر که از پای درآیم ور نه بر سر راه اجل دست من و دامانت

4 ای دل غمزده با درد دلارام بساز که همان درد به هر حال به از درمانت