دلارام مرا یارب بقا از جهان ملک خاتون غزل 395
1. دلارام مرا یارب بقا باد
همه میل دلش سوی وفا باد
ای مردمک دیده تا کی از جهان ملک خاتون غزل 396
1. ای مردمک دیده تا کی کنی این بیداد
خون جگرم ریزی از دیده که شرمت باد
یار ما شبهای تاری بر از جهان ملک خاتون غزل 397
1. یار ما شبهای تاری بر تو همچون روز باد
سال و ماه و هفته و روزت به از نوروز باد
تا جهان باشد به کام از جهان ملک خاتون غزل 398
1. تا جهان باشد به کام پادشه هر روز باد
دایماً بر دشمنان خویشتن پیروز باد
از کجا آمد این مبارک از جهان ملک خاتون غزل 399
1. از کجا آمد این مبارک باد
که جهانی فدای جانش باد
اگر دمی ز تو بویی به از جهان ملک خاتون غزل 400
1. اگر دمی ز تو بویی به من رساند باد
هزار جان و جهانم فدای آن دم باد
شبت به صبح سعادت همیشه از جهان ملک خاتون غزل 401
1. شبت به صبح سعادت همیشه مقرون باد
دو چشم دشمن جاهت همیشه پرخون باد
خدایت ناصر و یارت معین از جهان ملک خاتون غزل 402
1. خدایت ناصر و یارت معین باد
به سر تا پای تو صد آفرین باد
شهریارا جهان به کام از جهان ملک خاتون غزل 403
1. شهریارا جهان به کام تو باد
هر دو گیتی ز جان غلام تو باد
تا جهان باشد به کام از جهان ملک خاتون غزل 404
1. تا جهان باشد به کام و رای میرانشاه باد
در میان انجمن بر جمله میران شاه باد
ای همچو عید روی تو عیدت از جهان ملک خاتون غزل 405
1. ای همچو عید روی تو عیدت خجسته باد
خصمت به بند شدّت ایام بسته باد
هیچ کس در غم ایام چو از جهان ملک خاتون غزل 406
1. هیچ کس در غم ایام چو من خوار مباد
این چنین خسته جگر بی دل و بی یار مباد