غزلیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 آتشی کز غم هجران تو بر جان منست ز آن شرر در دو جهان ناله و افغان منست

2 دردم ار هست ز هجر تو نگارا دانم لب جان بخش بتم مایه ی درمان منست

3 چون بدیدم سر زلفین تو گفتم ای دل حال او بین بتر از حال پریشان منست

4 چاره صبرست مرا در غم هجران چه کنم دل سرگشته خدا را نه به فرمان منست

1 مرا بر در تو سر بندگیست که از بندگی تو فرخندگیست

2 منم ناامید و به درگاه تو امیدم به روز فروماندگیست

3 چو نرگس سرافکنده ام پیش تو سرافرازیم در سرافکندگیست

4 اگر مؤمنم یا که مجرم چه باک مرا کار با حلقه ی بندگیست

1 باز دل را به غم عشق تو خوش بازاریست زآنکه بر روی گلت بلبل جان با زاریست

2 طرّه ی زلف تو بربود دلم را ناگاه راست گویم سر زلف تو عجب طرّاریست

3 چشم جادوی تو با من چه خطاها که نکرد که گمان برد که او نیز چنین عیاریست

4 خون ما خورد دلا غمزه ی او، نیست عجب عجب آنست که خون خواره ی ما بیماریست

1 نگار من به سر عهد خویش محکم نیست مرا به غیر غم دوست هیچ همدم نیست

2 پیام من که رساند به یار مهرگسل که در جهان بجز از باد صبح محرم نیست

3 بگو به یار که از غم به لب رسیدم جان بیا که جز دل گرمی و آه سردم نیست

4 مرا که بود یکی دل به دست افکندم به درد عشق تو ما را دلی به هردم نیست

1 از مهر منت به دل اثر نیست وز جان جهان ترا خبر نیست

2 آخر ز چه روی ای نگارین سوی من خسته ات نظر نیست

3 ما در قدم تو سر نهاده چون سرو به ما ترا گذر نیست

4 تا چند کنی جفا به جانم در مذهب تو وفا مگر نیست

1 هر که دلش با غم ما یار نیست راست توان گفت که او یار نیست

2 نیست زمانی دل مسکین من کز تو به کام دل اغیار نیست

3 هر که به روی تو نظر کرد گفت کاین گل خوشبوی تو را خار نیست

4 دیده به دل گفت حقیقت شنو بر تو مرا دیده ی انکار نیست

1 چون تماشاگه جان غیر سر کوی تو نیست دلبرا صبر و شکیباییم از روی تو نیست

2 سجده گاه دل عشاق چو در وقت نیاز راز گویند بجز طاق دو ابروی تو نیست

3 دل سرگشته ما را که نشان خواهد داد بس عجب باشد اگر در شکن موی تو نیست

4 بوی عنبر به مشامم برسانید صبا نیک دانم که بجز نکهت گیسوی تو نیست

1 دیده ز مهر روی تو یک نفسش گزیر نیست زآنکه چو روی خوب تو یک تن بی نظیر نیست

2 دیده ی جان بدوختم از دو جهان و هر که هست چونکه به چشم من کسی مثل تو دلپذیر نیست

3 گرچه تو را به جای من هست ولی به جان تو کم بجز از خیال تو در دل و در ضمیر نیست

4 گر تو کنی تصوّر آن کز تو گزیر باشدم نی به سر تو ناگزیر کز تو مرا گزیر نیست

1 نیست دلی کز غم تو خسته نیست با سر زلفین تو وابسته نیست

2 نقش رخت می نرود از خیال زآنکه غم عشق تو بربسته نیست

3 پیش رخ خوب تو در بوستان هیچ گلی نیست که او دسته نیست

4 نیست شبی کز غم هجران تو روی من از خون جگر شسته نیست

1 در وقت خزان بین که چه خوش رنگِ رزانست گویی به چمن کارگه رنگرزانست

2 گویند که از باد خزان رنگ برآورد نی آنکه رز آورد یقین رنگ رز آنست

3 آنست که لعل تو شکر بار چو قندست این لطف دلاویز تو آخر هم از آنست

4 نقّاش ازل رنگ در این باغ بینداخت تا ظن نبری کاین همه از باد خزانست