در چشم ما خیال سهی سرو از جهان ملک خاتون غزل 144
1. در چشم ما خیال سهی سرو بس خوشست
قد صنوبرش بر ما خوب و دلکشست
سر به سر کار جهان گر از جهان ملک خاتون غزل 145
1. سر به سر کار جهان گر تو بدانی هیچست
به همه کار جهان چون نگرانی هیچست
صبرم از روی تو ای دلبر از جهان ملک خاتون غزل 146
1. صبرم از روی تو ای دلبر فتّان تلخست
درد دوری تو ای دوست چو درمان تلخست
بدار ای نازنین یار از جهان ملک خاتون غزل 147
1. بدار ای نازنین یار از جفا دست
که بر وصلت نمی باشد مرا دست
بشد عمری که دارم بر از جهان ملک خاتون غزل 148
1. بشد عمری که دارم بر خدا دست
که گیرد یک شبم وصل شما دست
تا مرا دیده بر آن زهره از جهان ملک خاتون غزل 149
1. تا مرا دیده بر آن زهره جبین افتادست
دلم از دوری او سخت حزین افتادست
دوشم گرفت از سر مستی از جهان ملک خاتون غزل 150
1. دوشم گرفت از سر مستی نگار دست
گفتم مدار زحمت و از من بدار دست
چو شوق روی تو بر بودم از جهان ملک خاتون غزل 151
1. چو شوق روی تو بر بودم اختیار از دست
برفت چون سر زلف توأم قرار از دست
دلم بربود و درمان نیست از جهان ملک خاتون غزل 152
1. دلم بربود و درمان نیست در دست
وصال او مرا درمان دردست
دلم ز درد فراقش فغان از جهان ملک خاتون غزل 153
1. دلم ز درد فراقش فغان برآوردست
مرا فراق عزیزان ز جان برآوردست
غم عشق تو مرا باز به از جهان ملک خاتون غزل 154
1. غم عشق تو مرا باز به جان آوردست
خونم از دیده ی غمدیده روان آوردست
دل من با غم عشق تو چنان از جهان ملک خاتون غزل 155
1. دل من با غم عشق تو چنان خو کردست
که جهان را به سوی عشق تو یکسو کردست