در چشم ما خیال سهی سرو بس خوشست از ملک خاتون غزل 144
1. در چشم ما خیال سهی سرو بس خوشست
قد صنوبرش بر ما خوب و دلکشست
سر به سر کار جهان گر تو بدانی هیچست از ملک خاتون غزل 145
1. سر به سر کار جهان گر تو بدانی هیچست
به همه کار جهان چون نگرانی هیچست
صبرم از روی تو ای دلبر فتّان تلخست از ملک خاتون غزل 146
1. صبرم از روی تو ای دلبر فتّان تلخست
درد دوری تو ای دوست چو درمان تلخست
بدار ای نازنین یار از جفا دست از ملک خاتون غزل 147
1. بدار ای نازنین یار از جفا دست
که بر وصلت نمی باشد مرا دست
بشد عمری که دارم بر خدا دست از ملک خاتون غزل 148
1. بشد عمری که دارم بر خدا دست
که گیرد یک شبم وصل شما دست
تا مرا دیده بر آن زهره جبین افتادست از ملک خاتون غزل 149
1. تا مرا دیده بر آن زهره جبین افتادست
دلم از دوری او سخت حزین افتادست
دوشم گرفت از سر مستی نگار دست از ملک خاتون غزل 150
1. دوشم گرفت از سر مستی نگار دست
گفتم مدار زحمت و از من بدار دست
چو شوق روی تو بر بودم اختیار از دست از ملک خاتون غزل 151
1. چو شوق روی تو بر بودم اختیار از دست
برفت چون سر زلف توأم قرار از دست
دلم بربود و درمان نیست در دست از ملک خاتون غزل 152
1. دلم بربود و درمان نیست در دست
وصال او مرا درمان دردست
دلم ز درد فراقش فغان برآوردست از ملک خاتون غزل 153
1. دلم ز درد فراقش فغان برآوردست
مرا فراق عزیزان ز جان برآوردست
غم عشق تو مرا باز به جان آوردست از ملک خاتون غزل 154
1. غم عشق تو مرا باز به جان آوردست
خونم از دیده ی غمدیده روان آوردست
دل من با غم عشق تو چنان خو کردست از ملک خاتون غزل 155
1. دل من با غم عشق تو چنان خو کردست
که جهان را به سوی عشق تو یکسو کردست