آن چه زلفست که از آتش از جهان ملک خاتون غزل 120
1. آن چه زلفست که از آتش دل در تابست
وآن چه چشمست که چون نرگس تو در خوابست
دل مسکین مرا خار جفای از جهان ملک خاتون غزل 121
1. دل مسکین مرا خار جفای تو بخست
راه خوابم به شب هجر خیال تو ببست
عجبست از نگار ما عجبست از جهان ملک خاتون غزل 122
1. عجبست از نگار ما عجبست
مهر از آن یار بی وفا عجبست
ای دیده در دو دیده جانم از جهان ملک خاتون غزل 123
1. ای دیده در دو دیده جانم خیال تست
سودای خاطرم ز سر زلف و خال تست
ای دیده دل به خون جگر از جهان ملک خاتون غزل 124
1. ای دیده دل به خون جگر رهنمای تست
زین ره تو درگذر که چنین جا نه جای تست
سالها تا سر سرم سودای از جهان ملک خاتون غزل 125
1. سالها تا سر سرم سودای تست
عمرها تا در دلم غوغای تست
میان دو دیده مرا جای از جهان ملک خاتون غزل 126
1. میان دو دیده مرا جای تست
درون دل خسته مأوای تست
مرا سریست که بی باده از جهان ملک خاتون غزل 127
1. مرا سریست که بی باده نیک سرمستست
مرا دلی که به زلفین دوست پابستست
داغ فراقت دل من سوختست از جهان ملک خاتون غزل 128
1. داغ فراقت دل من سوختست
وز همه عالم نظرم دوختست
دلم دیده به رویی خوب از جهان ملک خاتون غزل 129
1. دلم دیده به رویی خوب بستست
ز جستجوی هرکس باز رستست
جز خیال رخ تو در دل ما از جهان ملک خاتون غزل 130
1. جز خیال رخ تو در دل ما ننشستست
مهر از آن روی چو ماه تو دلم بگسستست
آن سروناز بین که چه از جهان ملک خاتون غزل 131
1. آن سروناز بین که چه خوش راست قامتست
چون بگذرد به باغ ز قدّش قیامتست