تا به کی جانا دلم پر خون کنی از ملک خاتون غزل 1371
1. تا به کی جانا دلم پر خون کنی
وز میان دیده ام بیرون کنی
دلبرا با من جفا تا کی کنی از ملک خاتون غزل 1372
1. دلبرا با من جفا تا کی کنی
بگذرد کار جهان تا هی کنی
تا کی از سرکشی وفا نکنی از ملک خاتون غزل 1373
1. تا کی از سرکشی وفا نکنی
با من خسته جز جفا نکنی
تو خود به حال پریشان ما نظر نکنی از ملک خاتون غزل 1374
1. تو خود به حال پریشان ما نظر نکنی
به کنج کلبه احزان ما گذر نکنی
نه درد دلم را دوا می کنی از ملک خاتون غزل 1375
1. نه درد دلم را دوا می کنی
نه بر گفته ی خود وفا می کنی
دلبرا با ما تو لطف بی نهایت می کنی از ملک خاتون غزل 1376
1. دلبرا با ما تو لطف بی نهایت می کنی
از درم بازآ اگر با ما عنایت می کنی
من دردمند چاره ی دردم چه می کنی از ملک خاتون غزل 1377
1. من دردمند چاره ی دردم چه می کنی
تدبیر حال دیده پر نم چه می کنی
تا کی ای دلبر تو با ما بی وفایی می کنی از ملک خاتون غزل 1378
1. تا کی ای دلبر تو با ما بی وفایی می کنی
با وجود بی وفایی دلبریایی می کنی
جانا چه شد که بنده نوازی نمی کنی از ملک خاتون غزل 1379
1. جانا چه شد که بنده نوازی نمی کنی
ترک جفا و قلب گدازی نمی کنی
بشست از دیده شرم و از حیا روی از ملک خاتون غزل 1380
1. بشست از دیده شرم و از حیا روی
فغان از دست آن بی شرم دلخوی
گر به چوگانم ز خود رانی چو گوی از ملک خاتون غزل 1381
1. گر به چوگانم ز خود رانی چو گوی
کی بگردانم من از روی تو روی
ای صبا آخر چرا افتان و خیزان می روی از ملک خاتون غزل 1382
1. ای صبا آخر چرا افتان و خیزان می روی
زود بشتاب ار به کاری سوی جانان می روی