مرا که در دو جهان راحت از جهان ملک خاتون غزل 1359
1. مرا که در دو جهان راحت دل و جانی
به درد عشق تو درمانده ام تو درمانی
...
دلی که نیست به درد از جهان ملک خاتون غزل 1360
1. دلی که نیست به درد فراقت ارزانی
روا مدار کز آن پس خورد پشیمانی
...
دلی ز دست بدادم ز روی از جهان ملک خاتون غزل 1361
1. دلی ز دست بدادم ز روی نادانی
ز دست جور تو خوردم بسی پشیمانی
...
ای جان و زندگانی عمری از جهان ملک خاتون غزل 1362
1. ای جان و زندگانی عمری و شادمانی
بر حال ما نظر کن کز لطف می توانی
...
صبا تو حال دل تنگ ما از جهان ملک خاتون غزل 1363
1. صبا تو حال دل تنگ ما نکو دانی
به گوش یار رسان حال ما چو بتوانی
...
تو جام جهان نمای جانی از جهان ملک خاتون غزل 1364
1. تو جام جهان نمای جانی
جانی و دو دیده جهانی
...
بده ساقی تو جام ارغوانی از جهان ملک خاتون غزل 1365
1. بده ساقی تو جام ارغوانی
ز دست غم مگر بازم رهانی
...
صبا حال دلم را نیک از جهان ملک خاتون غزل 1366
1. صبا حال دلم را نیک دانی
به کوی دوست رو یک شب نهانی
...
جانا چه باشد ار دل از جهان ملک خاتون غزل 1367
1. جانا چه باشد ار دل ما را دوا کنی
رحمی به حال زار من بینوا کنی
...
جانا چه باشد ار نظری از جهان ملک خاتون غزل 1368
1. جانا چه باشد ار نظری سوی ما کنی
امّید خسته ای ز وصالت دوا کنی
...
چو شود گر ز من ای جان از جهان ملک خاتون غزل 1369
1. چو شود گر ز من ای جان دمکی یاد کنی
خاطر خسته ما را شبکی شاد کنی
...
ای ماه اگر به گوشه از جهان ملک خاتون غزل 1370
1. ای ماه اگر به گوشه گلشن نظر کنی
گل را ز حال بلبل بیدل خبر کنی
...