ز جانم تو را بنده در بندگی از ملک خاتون غزل 1335
1. ز جانم تو را بنده در بندگی
ز تو یافت جان جهان زندگی
ماییم و غم عشقت و خوابی و خیالی از ملک خاتون غزل 1336
1. ماییم و غم عشقت و خوابی و خیالی
وز ماه رخت گشته تنم همچو هلالی
دلا تا کی به درد عشق نالی از ملک خاتون غزل 1337
1. دلا تا کی به درد عشق نالی
مگر در باغ با بلبل همالی
در دیده ام نیامد جز روی تو خیالی از ملک خاتون غزل 1338
1. در دیده ام نیامد جز روی تو خیالی
جز قامتش نیامد در چشم ما نهالی
مرا خود نباشد به عالم دلی از ملک خاتون غزل 1339
1. مرا خود نباشد به عالم دلی
کزو باشدم یک زمان حاصلی
من ندیدم به جهان همچو دو زلفت شامی از ملک خاتون غزل 1340
1. من ندیدم به جهان همچو دو زلفت شامی
کیست آنکس که بدید از لب لعلت کامی
دامن وصل ار به کف آید دمی از ملک خاتون غزل 1341
1. دامن وصل ار به کف آید دمی
هیچ نخواهم بجز او همدمی
من شبی در خواب عکس روی او گر دیدمی از ملک خاتون غزل 1342
1. من شبی در خواب عکس روی او گر دیدمی
زیر نعلین تو چون خاک رهت گردیدمی
چرخ کی گردد به کام ما دمی از ملک خاتون غزل 1343
1. چرخ کی گردد به کام ما دمی
تا زداید از دل تنگم غمی
بتا تا کی کنی این سرگرانی از ملک خاتون غزل 1344
1. بتا تا کی کنی این سرگرانی
چرا با ما چنین نامهربانی
الا ای سرو ناز بوستانی از ملک خاتون غزل 1345
1. الا ای سرو ناز بوستانی
به غایت دلفریب و دلستانی
تو مرا دردی و تو درمانی از ملک خاتون غزل 1346
1. تو مرا دردی و تو درمانی
نور چشمی و راحت جانی