معطّرست جهانی ز باد نوروزی از ملک خاتون غزل 1323
1. معطّرست جهانی ز باد نوروزی
چه باشد ار شب وصلت مرا شود روزی
بو که آن ماه من اندر چمن آید روزی از ملک خاتون غزل 1324
1. بو که آن ماه من اندر چمن آید روزی
حال زار منش اندر نظر آید روزی
هر آنکه داد مرا عمر او دهد روزی از ملک خاتون غزل 1325
1. هر آنکه داد مرا عمر او دهد روزی
چو او گذشت به روزم دهد به نوروزی
بیا که غمزه سرمست تو به دلدوزی از ملک خاتون غزل 1326
1. بیا که غمزه سرمست تو به دلدوزی
فراق روی تو را می کند بدآموزی
اگر شود شب وصلت مرا شبی روزی از ملک خاتون غزل 1327
1. اگر شود شب وصلت مرا شبی روزی
به اوج چرخ فلک سرکشم به پیروزی
من تو را دارم و جز لطف توأم نیست کسی از ملک خاتون غزل 1328
1. من تو را دارم و جز لطف توأم نیست کسی
در جهانم نبود غیر تو فریادرسی
تا نفس هست به یاد تو برآرم نفسی از ملک خاتون غزل 1329
1. تا نفس هست به یاد تو برآرم نفسی
ناکسم گر فکنم جز تو نظر سوی کسی
بتا به عهد من ار بر سر جفا باشی از ملک خاتون غزل 1330
1. بتا به عهد من ار بر سر جفا باشی
دل ضعیف مرا مایه دوا باشی
چرا جانا به دردم شاد باشی از ملک خاتون غزل 1331
1. چرا جانا به دردم شاد باشی
چرا راضی بدین بیداد باشی
دلا تو تا به غم عشق در جهان باشی از ملک خاتون غزل 1332
1. دلا تو تا به غم عشق در جهان باشی
میان خلق جهان بی سخن چو جان باشی
دلا تا کی چنین سرگشته باشی از ملک خاتون غزل 1333
1. دلا تا کی چنین سرگشته باشی
به تیغ روز هجران خسته باشی
دلا تا کی چنین دیوانه باشی از ملک خاتون غزل 1334
1. دلا تا کی چنین دیوانه باشی
ز خویش و آشنا بیگانه باشی