یک شب به لطف از درما درنیامدی از ملک خاتون غزل 1276
1. یک شب به لطف از درما درنیامدی
چون سرو راستی تو ز در بر نیامدی
تا کی ای دیده دل اندر رخ جانان بندی از ملک خاتون غزل 1277
1. تا کی ای دیده دل اندر رخ جانان بندی
مدّتی با غم زلف مهی اندر بندی
گهی بزم طرب را ساختندی از ملک خاتون غزل 1278
1. گهی بزم طرب را ساختندی
گهی نرد هوس را باختندی
دلا خود را به مه رویی چه بندی از ملک خاتون غزل 1279
1. دلا خود را به مه رویی چه بندی
مرا حیران و سرگردان پسندی
بگو چگونه دهم شرح آرزومندی از ملک خاتون غزل 1280
1. بگو چگونه دهم شرح آرزومندی
که گر بیان کنمت حال خویش نپسندی
گلبن وصل ز باغ دل ما برکندی از ملک خاتون غزل 1281
1. گلبن وصل ز باغ دل ما برکندی
آتشی از لب لعلت به جهان افکندی
چه جرم رفت که یکباره مهر ببریدی از ملک خاتون غزل 1282
1. چه جرم رفت که یکباره مهر ببریدی
چه اوفتاد که از ما عنان بپیچیدی
گر شبی روی چو ماه تو دو چشمم دیدی از ملک خاتون غزل 1283
1. گر شبی روی چو ماه تو دو چشمم دیدی
کی چنین شیفته در گرد جهان گردیدی
به حکم آنکه مرا نیست در جهان یاری از ملک خاتون غزل 1284
1. به حکم آنکه مرا نیست در جهان یاری
ز خویشتن بترم نیست در نظر باری
مگر با ما سر یاری نداری از ملک خاتون غزل 1285
1. مگر با ما سر یاری نداری
بگو تا کی کشم این بردباری
ای که ز دولت و اقبال تو برخورداری از ملک خاتون غزل 1286
1. ای که ز دولت و اقبال تو برخورداری
برخور از عمر و جوانی که تو در خور داری
صبا اگر به سر کوی او گذر داری از ملک خاتون غزل 1287
1. صبا اگر به سر کوی او گذر داری
بگو چه از بت رعنای من خبر داری