ای دل ز شراب عشق مستی از ملک خاتون غزل 1264
1. ای دل ز شراب عشق مستی
در زلف نگار پای بستی
تا که مهر مهرم از درج وفا برداشتی از ملک خاتون غزل 1265
1. تا که مهر مهرم از درج وفا برداشتی
بی خطایی از چه رو راه خطا برداشتی
من ندارم بی رخت از زندگانی راحتی از ملک خاتون غزل 1266
1. من ندارم بی رخت از زندگانی راحتی
وین سعادت کو که از وصلم نوازی ساعتی
چه کردم تا زمن دل برگرفتی از ملک خاتون غزل 1267
1. چه کردم تا زمن دل برگرفتی
به جایم دیگری دلبر گرفتی
ای مسلمانان خدا را همّتی از ملک خاتون غزل 1268
1. ای مسلمانان خدا را همّتی
تا کند دلدار با من رحمتی
دارم به لطف عام تو چشم عنایتی از ملک خاتون غزل 1269
1. دارم به لطف عام تو چشم عنایتی
بنگر به حال زارم و فرما رعایتی
گفتم ز جور دوست بگویم حکایتی از ملک خاتون غزل 1270
1. گفتم ز جور دوست بگویم حکایتی
نگذاردم وفا که نویسم شکایتی
دردا که نیست روز غمت را نهایتی از ملک خاتون غزل 1271
1. دردا که نیست روز غمت را نهایتی
تا کی نباشدت سوی یاران عنایتی
به رخ چون ماه تابانی به قد چون سرو آزادی از ملک خاتون غزل 1272
1. به رخ چون ماه تابانی به قد چون سرو آزادی
چنین نبود بنی آدم یقینم کز پری زادی
ز کوی دوست آمد شاد بادی از ملک خاتون غزل 1273
1. ز کوی دوست آمد شاد بادی
ولی از ما نکرد او باز یادی
دلا در عشق بازی نیک مردی از ملک خاتون غزل 1274
1. دلا در عشق بازی نیک مردی
چرا از غم چنین با آه و دردی
گر مرا با درد عشقت چاره بودی خوش بدی از ملک خاتون غزل 1275
1. گر مرا با درد عشقت چاره بودی خوش بدی
ور شب وصل بتان همواره بودی خوش بدی