یکباره عهد یار فراموش کرده‌ای از ملک خاتون غزل 1252
1. یکباره عهد یار فراموش کرده‌ای
دست مراد با که در آغوش کرده‌ای
تا کی دلا به دام غمش اوفتاده‌ای از ملک خاتون غزل 1253
1. تا کی دلا به دام غمش اوفتاده‌ای
صد داغش از فراق به جانم نهاده‌ای
جانا چه کرده‌ایم که از ما بریده‌ای از ملک خاتون غزل 1254
1. جانا چه کرده‌ایم که از ما بریده‌ای
بر دست هجر پرده صبرم دریده‌ای
عاشقانت را دگر در جست‌و‌جو آورده‌ای از ملک خاتون غزل 1255
1. عاشقانت را دگر در جست‌و‌جو آورده‌ای
طالبان وصل را در گفت‌و‌گو آورده‌ای
از جان وصل خویش فرستم نواله ای از ملک خاتون غزل 1256
1. از جان وصل خویش فرستم نواله ای
بر لعل می فروش خودم کن حواله ای
ای در غم عشق تو من در هر دهن افسانه‌ای از ملک خاتون غزل 1257
1. ای در غم عشق تو من در هر دهن افسانه‌ای
گشتم غریق بحر غم در جستن دردانه‌ای
مرغ دلم به زلف تو تا ساخت خانه‌ای از ملک خاتون غزل 1258
1. مرغ دلم به زلف تو تا ساخت خانه‌ای
یکباره کرد از من مسکین کرانه‌ای
بیا که بی تو ندارد دل من اسبابی از ملک خاتون غزل 1259
1. بیا که بی تو ندارد دل من اسبابی
به هر جهت که نظر می کنم به هر بابی
تو که خورشید جهانی به جهان می تابی از ملک خاتون غزل 1260
1. تو که خورشید جهانی به جهان می تابی
از چه رو با من بیچاره چنین در تابی
گرفت از رشک رویت ماه تابی از ملک خاتون غزل 1261
1. گرفت از رشک رویت ماه تابی
که چون رویت نباشد ماهتابی
دلا این عشق بازی تا به کی بی از ملک خاتون غزل 1262
1. دلا این عشق بازی تا به کی بی
شب هجرش درازی تا به کی بی
زان لعل لبم بده زکاتی از ملک خاتون غزل 1263
1. زان لعل لبم بده زکاتی
تا در تن ما کنی حیاتی