ای دل به درد عشق ندارم دوای تو از ملک خاتون غزل 1204
1. ای دل به درد عشق ندارم دوای تو
تا کی کشم بگو من مسکین جفای تو
گشتم از جان بنده بالای تو از ملک خاتون غزل 1205
1. گشتم از جان بنده بالای تو
سر فدای روی شهر آرای تو
جانم به لب رسید ز جور و جفای تو از ملک خاتون غزل 1206
1. جانم به لب رسید ز جور و جفای تو
تا کی کشم ملامت هرکس برای تو
ای دلم در لعل شکّرخای تو از ملک خاتون غزل 1207
1. ای دلم در لعل شکّرخای تو
جسته جان در قامت و بالای تو
ما را شکایتیست ز دست جفای تو از ملک خاتون غزل 1208
1. ما را شکایتیست ز دست جفای تو
تا کی کشد بگو دل مسکین بلای تو
ای دیده ی بخت جهان در آرزوی روی تو از ملک خاتون غزل 1209
1. ای دیده ی بخت جهان در آرزوی روی تو
وی قبله ی جان جهان طاق خم ابروی تو
باد صبا جان می دهد در آرزوی روی تو از ملک خاتون غزل 1210
1. باد صبا جان می دهد در آرزوی روی تو
باشد که روزی بگذرد اندر شکنج موی تو
بردی دل من به چشم و ابرو از ملک خاتون غزل 1211
1. بردی دل من به چشم و ابرو
خون کرده ز دیده ایم در جو
من ندیدم ای دل سرگشته جز بیداد ازو از ملک خاتون غزل 1212
1. من ندیدم ای دل سرگشته جز بیداد ازو
می کنم هر لحظه ای صد داد و صد فریاد ازو
ای که دل دارد بسی بر روی جانان آرزو از ملک خاتون غزل 1213
1. ای که دل دارد بسی بر روی جانان آرزو
چون کسی کاو درد یابد سوی درمان آرزو
گفته بودم یار گیرم یار کو از ملک خاتون غزل 1214
1. گفته بودم یار گیرم یار کو
در جهان اکنون ز یار آثار کو
دلبرا لذّت جوانی کو از ملک خاتون غزل 1215
1. دلبرا لذّت جوانی کو
اندرین روز یار جانی کو