مکن تو روی چو خورشید خود نهان از من از ملک خاتون غزل 1181
1. مکن تو روی چو خورشید خود نهان از من
که در فراق برآمد دو صد فغان از من
قد تو سرو ناز من هجر تو جان گداز من از ملک خاتون غزل 1182
1. قد تو سرو ناز من هجر تو جان گداز من
بر رخ چون مهت ببین ای دل و جان نیاز من
ای بار غم تو بر دل من از ملک خاتون غزل 1183
1. ای بار غم تو بر دل من
مهر تو سرشته در گل من
تا به کی در پا کشد زلفت دل مسکین من از ملک خاتون غزل 1184
1. تا به کی در پا کشد زلفت دل مسکین من
رحمتی بر حال ما کن ای مه و پروین من
آه از ستم زمانه ی دون از ملک خاتون غزل 1185
1. آه از ستم زمانه ی دون
کاو کرد مرا جگر پر از خون
ای بت سنگین دل سیمین بدن از ملک خاتون غزل 1186
1. ای بت سنگین دل سیمین بدن
مه رخ شکّرلب شیرین دهن
بگشای چشم مرحمت و حال ما ببین از ملک خاتون غزل 1187
1. بگشای چشم مرحمت و حال ما ببین
بر جان من ز جور فراقت جفا ببین
هجران آن صنم گلعذار بین از ملک خاتون غزل 1188
1. هجران آن صنم گلعذار بین
وز خون دیده روی جهان لاله زار بین
تا به کی مسکین دلم باشد ز هجرانت حزین از ملک خاتون غزل 1189
1. تا به کی مسکین دلم باشد ز هجرانت حزین
رحم کن بر حال من طاقت ندارم بیش ازین
بگشای در رحمت بر روی من مسکین از ملک خاتون غزل 1190
1. بگشای در رحمت بر روی من مسکین
بردار ز لطف خود غم را ز دل غمگین
بلبل شوریده زندان بر نتابد بیش ازین از ملک خاتون غزل 1191
1. بلبل شوریده زندان بر نتابد بیش ازین
جان من هجران جانان بر نتابد بیش ازین
ای به قد چون سرو نازی صد هزاران آفرین از ملک خاتون غزل 1192
1. ای به قد چون سرو نازی صد هزاران آفرین
در سرابستان جان سروی نروید این چنین