درین محفل که کار از اقبال لاهوری زبور عجم 25
1. درین محفل که کار او گذشت از باده و ساقی
ندیمی کو که در جامش فرو ریزم می باقی
ساقیا بر جگرم شعلهٔ از اقبال لاهوری زبور عجم 26
1. ساقیا بر جگرم شعلهٔ نمناک انداز
دگر آشوب قیامت به کف خاک انداز
از آن آبی که در من از اقبال لاهوری زبور عجم 27
1. از آن آبی که در من لاله کارد ساتگینی ده
کف خاک مرا ساقی بباد فرودینی ده
ز هر نقشی که دل از از اقبال لاهوری زبور عجم 28
1. ز هر نقشی که دل از دیده گیرد پاک می‌آیم
گدای معنی پاکم تهی ادراک می‌آیم
دل بی قید من با نور از اقبال لاهوری زبور عجم 29
1. دل بی قید من با نور ایمان کافری کرده
حرم را سجده آورده بتان را چاکری کرده
ز شاعر ناله مستانه از اقبال لاهوری زبور عجم 30
1. ز شاعر ناله مستانه در محشر چه می‌خواهی
تو خود هنگامه‌ای هنگامهٔ دیگر چه می‌خواهی
نه در اندیشهٔ من از اقبال لاهوری زبور عجم 31
1. نه در اندیشهٔ من کار زار کفر و ایمانی
نه در جان غم اندوزم هوای باغ رضوانی
مرغ خوش لهجه و شاهین از اقبال لاهوری زبور عجم 32
1. مرغ خوش لهجه و شاهین شکاری از تست
زندگی را روش نوری و ناری از تست
خوشتر ز هزار پارسائی از اقبال لاهوری زبور عجم 33
1. خوشتر ز هزار پارسائی
گامی به طریق آشنائی
بر جهان دل من تاختنش از اقبال لاهوری زبور عجم 34
1. بر جهان دل من تاختنش را نگرید
کشتن و سوختن و ساختنش را نگرید
مرا براه طلب بار از اقبال لاهوری زبور عجم 35
1. مرا براه طلب بار در گل است هنوز
که دل به قافله و رخت و منزل است هنوز
زمستان را سرآمد از اقبال لاهوری زبور عجم 36
1. زمستان را سرآمد روزگاران
نواها زنده شد در شاخساران