پیام مشرق اقبال لاهوری

1 نفس آشفته موجی از یم اوست نی ما نغمهٔ ما از دم اوست

2 لب جوی ابد چون سبزه رستیم رگ ما ریشهٔ ما از نم اوست

1 ترا درد یکی در سینه پیچید جهان رنگ و بو را آفریدی

2 دگر از عشق بیباکم چه رنجی که خود این های و هو را آفریدی

1 کرا جوئی چرا در پیچ و تابی که او پیداست تو زیر نقابی

2 تلاش او کنی جز خود نبینی تلاش خود کنی جز او نیابی

1 تو ای کودک منش خود را ادب کن مسلمان زاده ئی ترک نسب کن

2 برنگ احمر و خون و رگ و پوست عرب نازد اگر ، ترک عرب کن

1 نه افغانیم و نی ترک و تتاریم چمن زادیم و از یک شاخساریم

2 تمیز رنگ و بو بر ما حرام است که ما پروردهٔ یک نو بهاریم

1 نهان در سینهٔ ما عالمی هست بخاک ما دلی در دل غمی هست

2 از آن صهبا که جان ما بر افروخت هنوز اندر سبوی ما نمی هست

1 دل من ای دل من ایدل من یم من کشتی من ساحل من

2 چو شبنم بر سر خاکم چکیدی و یا چون غنچه رستی از گل من

1 چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست زبان لرزد که معنی پیچدار است

2 برون از شاخ بینی خار و گل را درون او نه گل پیدا نه خار است

1 کسی کو درد پنهانی ندارد تنی دارد ولی جانی ندارد

2 اگر جانی هوس داری طلب کن تب و تابی که پایانی ندارد

1 چه پرسی از کجایم چیستم من؟ به خود پیچیده ام تا زیستم من

2 درین دریا چو موج بیقرارم اگر بر خود نپیچم نیستم من