ز آغاز خودی کس از اقبال لاهوری پیام مشرق 108
1. ز آغاز خودی کس را خبر نیست
خودی در حلقهٔ شام و سحر نیست
دلا رمز حیات از از اقبال لاهوری پیام مشرق 109
1. دلا رمز حیات از غنچه دریاب
حقیقت در مجازش بی حجاب است
فروغ او به بزم از اقبال لاهوری پیام مشرق 110
1. فروغ او به بزم باغ و راغ است
گل از صهبای او روشن ایاغ است
ز خاک نرگسستان از اقبال لاهوری پیام مشرق 111
1. ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست
که خواب از چشم او شبنم فرو شست
جهان کز خود ندارد از اقبال لاهوری پیام مشرق 112
1. جهان کز خود ندارد دستگاهی
به کوی آرزو می جست راهی
دل من رازدان جسم از اقبال لاهوری پیام مشرق 113
1. دل من رازدان جسم و جان است
نپنداری اجل بر من گران است
گل رعنا چو من در از اقبال لاهوری پیام مشرق 114
1. گل رعنا چو من در مشکلی هست
گرفتار طلسم محفلی هست
مزاج لالهٔ خود از اقبال لاهوری پیام مشرق 115
1. مزاج لالهٔ خود رو شناسم
بشاخ اندر گلان را بو شناسم
جهان یک نغمه زار از اقبال لاهوری پیام مشرق 116
1. جهان یک نغمه زار آرزوئی
بم و زیرش ز تار آرزوئی
دل من بی قرار آرزوئی از اقبال لاهوری پیام مشرق 117
1. دل من بی قرار آرزوئی
درون سینهٔ من های و هوئی
دوام ما ز سوز ناتمام از اقبال لاهوری پیام مشرق 118
1. دوام ما ز سوز ناتمام است
چو ماهی جز تپش بر ما حرام است
مرنج از برهمن از اقبال لاهوری پیام مشرق 119
1. مرنج از برهمن ای واعظ شهر
گر از ما سجده ئی پیش بتان خواست