حکیمان گرچه صد پیکر شکستند از لاهوری پیام مشرق 120
1. حکیمان گرچه صد پیکر شکستند
مقیم سومنات بود و هستند
جهانها روید از مشت گل من از لاهوری پیام مشرق 121
1. جهانها روید از مشت گل من
بیا سرمایه گیر از حاصل من
هزاران سال با فطرت نشستم از لاهوری پیام مشرق 122
1. هزاران سال با فطرت نشستم
به او پیوستم و از خود گسستم
به پهنای ازل پر می گشودم از لاهوری پیام مشرق 123
1. به پهنای ازل پر می گشودم
ز بند آب و گل بیگانه بودم
درونم جلوهٔ افکار این چیست؟ از لاهوری پیام مشرق 124
1. درونم جلوهٔ افکار این چیست؟
برون من همه اسرار این چیست
بخود نازم گدای بی نیازم از لاهوری پیام مشرق 125
1. بخود نازم گدای بی نیازم
تپم ، سوزم ، گدازم، نی نوازم
اگر آگاهی از کیف و کم خویش از لاهوری پیام مشرق 126
1. اگر آگاهی از کیف و کم خویش
یمی تعمیر کن از شبنم خویش
چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست از لاهوری پیام مشرق 127
1. چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست
که دل در حلقه بود و عدم نیست
تو ای دل تا نشینی در کنارم از لاهوری پیام مشرق 128
1. تو ای دل تا نشینی در کنارم
ز تشریف شهان خوشتر گلیمم
ز من گو صوفیان با صفا را از لاهوری پیام مشرق 129
1. ز من گو صوفیان با صفا را
خدا جویان معنی آشنا را
چو نرگس این چمن نادیده مگذر از لاهوری پیام مشرق 130
1. چو نرگس این چمن نادیده مگذر
چو بو در غنچهٔ پیچیده مگذر
تراشیدم صنم بر صورت خویش از لاهوری پیام مشرق 131
1. تراشیدم صنم بر صورت خویش
به شکل خود خدا را نقش بستم