حکیمان گرچه صد از اقبال لاهوری پیام مشرق 120
1. حکیمان گرچه صد پیکر شکستند
مقیم سومنات بود و هستند
جهانها روید از از اقبال لاهوری پیام مشرق 121
1. جهانها روید از مشت گل من
بیا سرمایه گیر از حاصل من
هزاران سال با از اقبال لاهوری پیام مشرق 122
1. هزاران سال با فطرت نشستم
به او پیوستم و از خود گسستم
به پهنای ازل پر از اقبال لاهوری پیام مشرق 123
1. به پهنای ازل پر می گشودم
ز بند آب و گل بیگانه بودم
درونم جلوهٔ افکار از اقبال لاهوری پیام مشرق 124
1. درونم جلوهٔ افکار این چیست؟
برون من همه اسرار این چیست
بخود نازم گدای از اقبال لاهوری پیام مشرق 125
1. بخود نازم گدای بی نیازم
تپم ، سوزم ، گدازم، نی نوازم
اگر آگاهی از کیف از اقبال لاهوری پیام مشرق 126
1. اگر آگاهی از کیف و کم خویش
یمی تعمیر کن از شبنم خویش
چه غم داری ، حیات از اقبال لاهوری پیام مشرق 127
1. چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست
که دل در حلقه بود و عدم نیست
تو ای دل تا نشینی از اقبال لاهوری پیام مشرق 128
1. تو ای دل تا نشینی در کنارم
ز تشریف شهان خوشتر گلیمم
ز من گو صوفیان از اقبال لاهوری پیام مشرق 129
1. ز من گو صوفیان با صفا را
خدا جویان معنی آشنا را
چو نرگس این چمن از اقبال لاهوری پیام مشرق 130
1. چو نرگس این چمن نادیده مگذر
چو بو در غنچهٔ پیچیده مگذر
تراشیدم صنم بر از اقبال لاهوری پیام مشرق 131
1. تراشیدم صنم بر صورت خویش
به شکل خود خدا را نقش بستم