پیام مشرق اقبال لاهوری

1 خرد گفت او بچشم اندر نگنجد نگاه شوق در امید و بیم است

2 نمیگردد کهن افسانهٔ طور که در هر دل تمنای کلیم است

1 کنشت و مسجد و بتخانه و دیر جز این مشت گلی پیدا نکردی

2 ز حکم غیر نتوان جز بدل رست تو ای غافل دلی پیدا نکردی

1 نه پیوستم درین بستان سرا دل ز بند این و آن آزاده رفتم

2 چو باد صبح گردیدم دمی چند گلان را آب و رنگی داده رفتم

1 به خود باز آورد رند کهن را می برنا که من در جام کردم

2 من این می چون مغان دور پیشین ز چشم مست ساقی وام کردم

1 سفالم را می او جام جم کرد درون قطره ام پوشیده یم کرد

2 خرد اندر سرم بتخانه ئی ریخت خلیل عشق دیرم را حرم کرد

1 خرد زنجیری امروز و دوش است پرستار بتان چشم و گوش است

2 صنم در آستین پوشیده دارد برهمن زادهٔ زنار پوش است

1 خرد اندر سر هر کس نهادند تنم چون دیگران از خاک و خون است

2 ولی این راز کس جز من نداند ضمیر خاک و خونم بیچگون است

1 گدای جلوه رفتی بر سر طور که جان تو ز خود نامحرمی هست

2 قدم در جستجوی آدمی زن خدا هم در تلاش آدمی هست

1 بگو جبریل را از من پیامی مرا آن پیکر نوری ندادند

2 ولی تاب و تب ما خاکیان بین به نوری ذوق مهجوری ندادند

1 همای علم تا افتد بدامت یقین کم کن گرفتار شکی باش

2 عمل خواهی یقین را پخته تر کن یکی جوی و یکی بین و یکی باش