پیام مشرق اقبال لاهوری

1 ترا ای تازه پرواز آفریدند سراپا لذت بال آزمائی

2 هوس ما را گران پرواز دارد تو از ذوق پریدن پر گشائی

1 چه لذت یارب اندر هست و بود است دل هر ذره در جوش نمود است

2 شکافد شاخ را چون غنچهٔ گل تبسم ریز از ذوق وجود است

1 شنیدم در عدم پروانه میگفت دمی از زندگی تاب تبم بخش

2 پریشان کن سحر خاکسترم را ولیکن سوز و ساز یک شبم بخش

1 مسلمانان مرا حرفی است در دل که روشن تر ز جان جبرئیل است

2 نهانش دارم از آزر نهادان که این سری ز اسرار خلیل است

1 به کویش رهسپاری ای دل ای دل مرا تنها گذاری ای دل ای دل

2 دمادم آرزوها آفرینی مگر کاری نداری ای دل ای دل

1 رهی در سینهٔ انجم گشائی ولی از خویشتن ناآشنائی

2 یکی بر خود گشا چون دانه چشمی که از زیر زمین نخلی بر آئی

1 سحر در شاخسار بوستانی چه خوش میگفت مرغ نغمه خوانی

2 بر آور هر چه اندر سینه داری سرودی ، ناله ئی ، آهی فغانی

1 ترا یک نکتهٔ سر بسته گویم اگر درس حیات از من بگیری

2 بمیری گر به تن جانی نداری وگر جانی به تن داری نمیری

1 بهل افسانهٔ آن پا چراغی حدیث سوز او آزار گوش است

2 من آن پروانه را پروانه دانم که جانش سخت کوش و شعله نوش است

1 ترا از خویشتن بیگانه سازد من آن آبی طربناکی ندارم

2 به بازارم مجو دیگر متاعی چو گل جز سینهٔ چاکی ندارم