پیام مشرق اقبال لاهوری

1 زیان بینی ز سیر بوستانم اگر جانت شهید جستجو نیست

2 نمایم آنچه هست اندر رگ گل بهار من طلسم رنگ و بو نیست

1 برون از ورطهٔ بود و عدم شو فزونتر زین جهان کیف و کم شو

2 خودی تعمیر کن در پیکر خویش چو ابراهیم معمار حرم شو

1 ز مرغان چمن نا آشنایم به شاخ آشیان تنها سرایم

2 اگر نازک دلی از من کران گیر که خونم می تراود از نوایم

1 جهان یارب چه خوش هنگامه دارد همه را مست یک پیمانه کردی

2 نگه را با نگه آمیز دادی دل از دل جان ز جان بیگانه کردی

1 سکندر با خضر خوش نکته ئی گفت شریک سوز و ساز بحر و بر شو

2 تو این جنگ از کنار عرصه بینی بمیر اندر نبرد و زنده تر شو

1 سریر کیقباد ، اکلیل جم خاک کلیسا و بتستان و حرم خاک

2 ولیکن من ندانم گوهرم چیست نگاهم برتر از گردون تنم خاک

1 اگر در مشت خاک تو نهادند دل صد پارهٔ خونابه باری

2 ز ابر نو بهاران گریه آموز که از اشک تو روید لاله زاری

1 دمادم نقش های تازه ریزد بیک صورت قرار زندگی نیست

2 اگر امروز تو تصویر دوش است بخاک تو شرار زندگی نیست

1 چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد قیامت افکنم در محفل خویش

2 چو می خواهم دمی خلوت بگیرم جهان را گم کنم اندر دل خویش

1 چه میپرسی میان سینه دل چیست خرد چون سوز پیدا کرد دل شد

2 دل از ذوق تپش دل بود لیکن چو یک دم از تپش افتاد گل شد