سر خوش از بادهٔ از اقبال لاهوری پیام مشرق 251
1. سر خوش از بادهٔ تو خم شکنی نیست که نیست
مست لعلین تو شیرین سخنی نیست که نیست
اگرچه زیب سرش از اقبال لاهوری پیام مشرق 252
1. اگرچه زیب سرش افسر و کلاهی نیست
گدای کوی تو کمتر ز پادشاهی نیست
شعله در آغوش دارد از اقبال لاهوری پیام مشرق 253
1. شعله در آغوش دارد عشق بی پروای من
بر نخیزد یک شرار از حکمت نازای من
بتان تازه تراشیده از اقبال لاهوری پیام مشرق 254
1. بتان تازه تراشیده ئی دریغ از تو
درون خویش نگاه دیده ئی دریغ از تو
از من ای باد صبا از اقبال لاهوری پیام مشرق 255
1. از من ای باد صبا گوی به دانای فرنگ
عقل تا بال گشود است گرفتار تر است
بر فتد تا روش رزم از اقبال لاهوری پیام مشرق 256
1. بر فتد تا روش رزم درین بزم کهن
دردمندان جهان طرح نو انداخته‌اند
مرغی ز آشیانه از اقبال لاهوری پیام مشرق 257
1. مرغی ز آشیانه به سیر چمن پرید
خاری ز شاخ گل بتن نازکش خلید
فلسفی را با سیاست از اقبال لاهوری پیام مشرق 258
1. فلسفی را با سیاست دان بیک میزان مسنج
چشم آن خورشید کوری دیدهٔ این بی نمی
از سستی عناصر از اقبال لاهوری پیام مشرق 259
1. از سستی عناصر انسان دلش تپید
فکر حکیم پیکر محکم‌تر آفرید
جلوه ئی میخواست از اقبال لاهوری پیام مشرق 260
1. جلوه ئی میخواست مانند کلیم ناصبور
تا ضمیر مستنیر او گشود اسرار نور
مثال لاله و گل از اقبال لاهوری پیام مشرق 261
1. مثال لاله و گل شعله از زمین روید
اگر بخاک گلستان تراود از جامش
گر نوا خواهی ز از اقبال لاهوری پیام مشرق 262
1. گر نوا خواهی ز پیش او گریز
در نی کلکش غریو تندر است