پیام مشرق اقبال لاهوری

1 تو گوئی طایر ما زیر دام است پریدن بر پر و بالش حرام است

2 ز تن بر جسته تر شد معنی جان فسان خنجر ما از نیام است

1 هستی ما نظام ما مستی ما خرام ما

2 گردش بی مقام ما زندگی دوام ما

3 جلوه گه شهود را بتکدهٔ نمود را

4 رزم نبود و بود را کشکمش وجود را

1 ترا ای تازه پرواز آفریدند سراپا لذت بال آزمائی

2 هوس ما را گران پرواز دارد تو از ذوق پریدن پر گشائی

1 دانهٔ سبحه به زنار کشیدن آموز گر نگاه تو دو بین است ندیدن آموز

2 پا ز خلوت کدهٔ غنچه برون زن چو شمیم با نسیم سحر آمیز و وزیدن آموز

3 آفریدند اگر شبنم بی مایه ترا خیز و بر داغ دل لاله چکیدن آموز

4 اگرت خار گل تازه رسی ساخته اند پاس ناموس چمن دار و خلیدن آموز

1 ز آب و گل خدا خوش پیکری ساخت جهانی از ارم زیبا تری ساخت

2 ولی ساقی به آن آتش که دارد ز خاک من جهان دیگری ساخت

1 چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست که دل در حلقه بود و عدم نیست

2 مخور ای کم نظر اندیشهٔ مرگ اگر دم رفت دل باقی است غم نیست

1 خیال او درون دیده خوشتر غمش افزوده جان کاهیده خوشتر

2 مرا صاحبدلی این نکته آموخت ز منزل جادهٔ پیچیده خوشتر

1 به ملازمان سلطان خبری دهم ز رازی که جهان توان گرفتن بنوای دلگدازی

2 به متاع خود چه نازی که بشهر دردمندان دل غزنوی نیرزد به تبسم ایازی

3 همه ناز بی نیازی همه ساز بینوائی دل شاه لرزه گیرد ز گدای بی نیازی

4 ز مقام من چه پرسی به طلسم دل اسیرم نه نشیب من نشیبی نه فراز من فرازی

1 مشو نومید ازین مشت غباری پریشان جلوهٔ ناپایداری

2 چو فطرت می تراشد پیکری را تمامش می کند در روزگاری

1 چسان زاید تمنا در دل ما چسان سوزد چراغ منزل ما

2 بچشم ما که می بیند چه بیند چسان گنجید دل اندر گل ما