به ملازمان سلطان از اقبال لاهوری پیام مشرق 216
1. به ملازمان سلطان خبری دهم ز رازی
که جهان توان گرفتن بنوای دلگدازی
بیا که ساقی گلچهره از اقبال لاهوری پیام مشرق 217
1. بیا که ساقی گلچهره دست بر چنگ است
چمن ز باد بهاران جواب ارژنگ است
صورت نپرستم من از اقبال لاهوری پیام مشرق 218
1. صورت نپرستم من بتخانه شکستم من
آن سیل سبک سیرم هر بند گسستم من
هوای فرودین در از اقبال لاهوری پیام مشرق 219
1. هوای فرودین در گلستان میخانه می‌سازد
سبو از غنچه می‌ریزد ز گل پیمانه می‌سازد
از ما بگو سلامی از اقبال لاهوری پیام مشرق 220
1. از ما بگو سلامی آن ترک تند خو را
کاتش زد از نگاهی یک شهر آرزو را
آشنا هر خار را از اقبال لاهوری پیام مشرق 221
1. آشنا هر خار را از قصهٔ ما ساختی
در بیابان جنون بردی و رسوا ساختی
خوش آنکه رخت خرد از اقبال لاهوری پیام مشرق 222
1. خوش آنکه رخت خرد را به شعله‌ای می سوخت
مثال لاله متاعی ز آتشی اندوخت
بیار باده که گردون از اقبال لاهوری پیام مشرق 223
1. بیار باده که گردون بکام ما گردید
مثال غنچه نواها ز شاخسار دمید
تیر و سنان و خنجر از اقبال لاهوری پیام مشرق 224
1. تیر و سنان و خنجر و شمشیرم آرزوست
با من میا که مسلک شبیرم آرزوست
دانهٔ سبحه به از اقبال لاهوری پیام مشرق 225
1. دانهٔ سبحه به زنار کشیدن آموز
گر نگاه تو دو بین است ندیدن آموز
ز خاک خویش طلب از اقبال لاهوری پیام مشرق 226
1. ز خاک خویش طلب آتشی که پیدا نیست
تجلی دگری در خور تقاضا نیست
موج را از سینهٔ از اقبال لاهوری پیام مشرق 227
1. موج را از سینهٔ دریا گسستن می‌توان
بحر بی‌پایان به جوی خویش بستن می‌توان