پرسیدم از بلند از اقبال لاهوری پیام مشرق 192
1. پرسیدم از بلند نگاهی حیات چیست
گفتا مئی که تلخ تر او نکوتر است
شنیدم که در پارس از اقبال لاهوری پیام مشرق 193
1. شنیدم که در پارس مرد گزین
ادا فهم رمز آشنا نکته بین
ساحل افتاده گفت از اقبال لاهوری پیام مشرق 194
1. ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم
طارق چو بر کناررهٔ از اقبال لاهوری پیام مشرق 195
1. طارق چو بر کناررهٔ اندلس سفینه سوخت
گفتند کار تو به نگاه خرد خطاست
بنگر که جوی آب از اقبال لاهوری پیام مشرق 196
1. بنگر که جوی آب چه مستانه میرود
مانند کهکشان بگریبان مرغزار
ندانی که یزدان از اقبال لاهوری پیام مشرق 197
1. ندانی که یزدان دیرینه بود
بسی دید و سنجید و بست و گشود
کجا این روزگاری از اقبال لاهوری پیام مشرق 198
1. کجا این روزگاری شیشه بازی
بهشت این گنبد گردان ندارد
رخت به کاشمر گشا از اقبال لاهوری پیام مشرق 199
1. رخت به کاشمر گشا کوه و تل و دمن نگر
سبزه جهان جهان ببین لاله چمن چمن نگر
عقلی که جهان سوزد از اقبال لاهوری پیام مشرق 200
1. عقلی که جهان سوزد یک جلوهٔ بی‌باکش
از عشق بیاموزد آیین جهان‌تابی
دوش در میکده ترسا از اقبال لاهوری پیام مشرق 201
1. دوش در میکده ترسا بچه باده فروش
گفت از من سخنی دار چو آویزه بگوش
آدم از بی بصری از اقبال لاهوری پیام مشرق 202
1. آدم از بی بصری بندگی آدم کرد
گوهری داشت ولی نذر قباد و جم کرد
آن سخت‌کوش چیست از اقبال لاهوری پیام مشرق 203
1. آن سخت‌کوش چیست که گیرد ز سنگ آب
محتاج خضر مثل سکندر نمی‌شود